Jasmin_44

doświadczam, a jakże :)

nie daję rady skupić się na czytaniu - strona, dwie

a i tak nie wiem, co czytałam, nie oglądam tv, bo nawet jeśli już na coś mogłabym się

zdecydować, to i tak nie wysiedzę, nie skupię się

czuję wtedy złość podenerwowanie....

i do tego stan pobudzenia, jakby mój organizm szybciej "żył"

plus natłok myśli, gonitwa

Victorku, takie właśnie objawy zawiodły mnie do szpitala :/

było mi cały czas słabo, nie mogłam wstać

pójść do łazienki umyć się, bo cały czas miałam wrażenie, że zemdleję

do tego drżało mi ciało....

sądziłam, że może to mieć związek ze złamaniem ręki i wcześniejszym zabiegiem drutowania

ale nie - ręka jest okej

porobiono mi wszelkie badania i jestem zdrowa jak koń

na ciele ;]

niestety, mam nierówno pod sufitem ;]

od tygodnia biorę leki

i jest lepiej, ale siły mi całkiem nie wróciły

nerwica powaliła mnie na łopatki, podniosłam się ale tylko na kolana

ufam, że stanę na nogach - wyprostowana

pozdrawiam dziewczęta w Naszym Dniu

chłopakom dziękuję za życzenia - niech się nam spełnią!

Victorku, bracie w niedoli, ja mam rękę w gipsie :)

za 3 tyg. wyjmą mi druty i zacznę rehabilitację.

od miesiąca jestem w domu, przede mną kolejny i może następny?

właściwie to dobrze, bo mogę się pozbierać, dać sobie czas na działanie leków

a dziś byłam na 1.spotkaniu z psycholożką

każdy dzień, taki jak dziś i wczoraj, bez "umierania" jest cudownym dniem

to nic, że jeszcze nie mam siły wyjść na spacer, wierzę, że już niebawem....

co do drętwienia ;-) owszem, czasem całe dłonie, czasem pojedyncze palce

i są wtedy zimne... cóż, taka nasza "uroda"

pozdrawiam Nadwrażliwców

renegatt, i ja cierpię z powodu zaburzeń lękowo-depresyjnych

dziękuje, że podzieliłeś się tym, jak to u Ciebie jest

dokładnie i u mnie: rano tragedia, by późnym popołudniem i wieczorem czuć

się prawie normalnie

biorę 3. dzień arketis (paroksetyna)

dzis połowę bo po całej nie byłam w stanie funkcjonować

ale i tak pół dnia przeleżałam otępiała najpierw potem wewnętrznie

roztrzęsiona

ale

dziś też pomagałam przy obiedzie i wyszłam z domu

musiałam znaleźć siły by iść na kontrolną wizytę do ortopedy

a w drodze powrotnej zakupy

nie poddam się

chcę normalnie żyć tak, jak do niedawna jeszcze

nie wyobrażam sobie że mogłoby być inaczej

dlatego w piątek idę do psychologa, zaczynam terapię

ufam, że mam dość siły i mądrości na zmianę swego myślenia

że wyjdę z nerwicy

nie chcę cierpieć

dziękuję, że jesteście

... nie wiem kiedy, kto przeczyta :)

cieszę się że znalazłam to forum, dziękuję, że dzielicie się doświadczeniem i .. sobą

pozdrawiam serdecznie

witam Was

śledzę ten wątek i mimo kiepskiego samopoczucia usmiecham sie od ucha do ucha :)

czytam o objawach i cieszę się, że nie jestem sama

do czwartku nie miałam pojęcia, że nerwica może tak zawładnąć mną i moim życiem

że nie będę w stanie wstać ubrać się

że lęk będzie aż tak mnie paraliżował trząsł całym ciałem

że nie będę miała siły iść

że będę bała się wyjść z domu

........

itd

poszłam dziś do psychiatry dostałam leki pójdę na terapię

a miałam nadzieję poradzić sobie sama, bo napady paniki zdarzały się rzadko

i zwykle udawało mi się wytrzymać

nie wiedziałam też, że z powodu nerwicy można doświadczać najprawdziwszego

cierpienia

pozdrawiam Was ciepło

zamierzam walczyć o komfort mojego życia