ada09112000.

4 godziny temu, Szczebiotka napisał(a):

A kiedy urodziłaś? 

Wiesz my kobiety często po urodzeniu dzieci zamartwiamy się strasznie, często bardzo błahymi rzeczami. Do tego hormony i już leci z górki. Wiem co przechodzisz bo ja też przez to przechodziłam nie raz. A po ostatnim porodzie to najchętniej zamknęła bym córkę w jakiś balon żeby sobie nic nie zrobiła bo dzień w dzień się boje ze cos się stanie. ( urodziła się w zamartwicy). 

Rodziłam w maju tego roku.  Ja się zamartwiam tym że coś mi się stanie I ona nie będzie mnie pamiętać, że umrę a moje życie jest cudowne od kiedy ona jest na świecie.  Rodzina tylko "Boże przestań sobie wmawiac" "znowu masz atak" "korzystaj z życia a nie narzekasz" boli mnie to strasznie  

36 minut temu, Szczebiotka napisał(a):

Przy nerwicy jest to całkowicie normalne. 

Nie chce cię straszyć ale jak nic nie zaczniesz z tym robić to to będzie się nasilać. Może warto odwiedzić lekarza? 

Nerwice mam od miesiąca,  jutro będę rejestrować się do psychiatry. Bardzo boję się tego co bedzie ze mną chce żyć normalnie, cieszyć się z tego co mam ale nie potrafię. 

Dzień dobry, jestem tutaj nowa. 

Sama nie wiem jak sobie radzić z tym co teraz przechodzę. Cierpię na nerwice lękowa,  po urodzeniu córki się zaczęło. Strach że coś się stanie i ją zostawię przerodził się w nerwice. 

Ciągle napady, strach a przy tym źle się czuje. 

Jak nie głowa, to brzuch, jak nie brzuch to szyja. Jak już się oswoję z tym że dana część ciała boli od nerwicy to zaczyna się kolejna. 

Teraz mecze się z dusznością,  oddycham ale czuję tą duszność. Wiem nic mi się jeszcze nie stało a mam tak od 3 dni ale tą myśl że się udusze nie daje mi spokoju. 

Jak sobie radzić z tą dusznością? Czy to jest normalne? Dziękuję bardzo za pomoc.