Franki

Mam już dość.

Jestem kaleką życiowym, niczego nie potrafię dobrze zrobić boję się ludzi, boję się tego co pokaże przyszłość, chcę już umrzeć.

Ja również nie widzę sensu swojego życia a mam dopiero 18 lat. Nigdy nie miałem prawdziwych przyjaciół, takich którym mógłbym się wyżalić,poopowiadać co się dzieje w moim życiu prywatnym, gdzieś się spotkać na piwie pośmiać, pogadać. Jestem zdesperowany zawsze co roku w wakacje siedzę w domu bo nawet nie mam z kim się spotkać ani gdzieś wyjechać. Po prostu nie mam nikogo. A jak widzę ludzi którzy się całują albo idą grupka i się śmieją i rozmawiają to po prostu zbiera mi się na płacz i marzę o tym aby być taki jak oni wyluzowany, wesoły, mieć przyjaciół itd. Najgorsze jest to że nic mi się w życiu nie udaje, ciągle jestem przez kogoś wyśmiewany i nawet rodzina mi już mówi że jestem nienormalny i powinienem się iść leczyć ;( Przez samotność nawet już zdarza mi się gadać samemu do siebie, a ja tylko potrzebuje zrozumienia i niestety nigdzie nie mogę go znaleźć. Jestem bardzo nie śmiały i nie wiem w jaki sposób mogę zwalczyć tą chorobę, po prostu tak pragnę kontaktu z ludźmi że normalnie jak nikogo nie ma w domu to cały czas siedzę, płacze i martwię się tym że nikogo w życiu nie spotkam, nie znajdę dziewczyny, nie założę rodziny, nie znajdę pracy oraz że wyląduje na dworcu tak jak ci którym w życiu się nie powiodło ;(

Po prostu nie chce mi się już z tym żyć i miałem już kilka myśli samobójczych ale jakoś nie mam odwagi aby to zrobić ;(

Pozdrawiam wszystkich którzy rozumieją moje problemy