kitt3n

Dzięki! Ja tak pytam, bo od psychiatry nie dostałam żadnych instrukcji poza tym by nie mieszać z alkoholem

9 godzin temu, Fobic napisał:

Reakcje paradoksalne to niewielki ułamek procenta i w większości występują one u osób stosujących te leki przez wiele lat, w dużych dawkach, często jednocześnie z innymi lekami, więc stres jest tutaj niepotrzebny.

 

Jeśli naprawdę odczuwasz lęk przed lataniem samolotem i związane z tym objawy somatyczne, które powinny nasilić się, lub w ogóle pojawić zaraz po wejściu do samolotu - tzn. pocisz się, czujesz niepokój, napięcie psychiczne, drżenia rąk czy nóg, jesteś rozdrażniona, pobudzona lub rozkojarzona i masz przyspieszone bicie serca, lub płytki, nierówny oddech - wtedy jest odpowiednia pora na zażycie dawki leku, która zależnie od nasilenia poziomu lęku powinna wynosić od 0,5 mg do nawet 2 mg.

 

Nie powinno również brać się tego leku np. kilka godzin przed zdarzeniem wywołującym lęk, bo ma on krótkotrwałe, doraźne działanie, więc do tego czasu może przestać działać.

 

 

Nie boje się latania per se; mam derealizacje i związany z tym lęk, który nasila się w sytuacjach, z których nie mogę uciec. Także transport publiczny w ogóle mi to wzmaga, ale też jazda samochodem (jako pasażer, nie prowadzę). Samolot jest sytuacja maksymalnie triggerujaca, bo co by się nie działo, nie da się w trakcie lotu opuścić. Do tego dochodza głośne szumy, które też wzmagają u mnie wrażenie odrealnienia. Boje się że zupełnie wpadnę w panikę. Czyli mówisz by wziąć na sam lot? On trwa 2.5h, ale przed czeka mnie też jazda pociągiem, która nie wydaje się być aż tak straszna jak samolot, ale też mocno stresująca. Czy wziąć większą dawkę jeśli 0.5mg nie zadziałało na mnie?

Hej byłam 5 lat na SSRI podczas tego okresu objawy lękowe znikły calkowicie, ale odstawiłam niedawno leki. Przez około 2 miesiące po całkowitym odstawieniu było super, jednak niedawno wszystko wróciło, jest wręcz gorzej niż przed. Poszłam na terapię, ale to potrwa miesiącami zanim będzie poprawa. Dostałam więc alprox na sytuacje kryzysowe, m.in. chciałam wziąć na lot samolotem. Wzięłam jednak raz pół tabletki - zero efektu. Dziś całą i poza zamuleniem też nie widzę efektów. Nie wiem czy powinnam po prostu zwiększyć dawkę, bo samo branie tego mnie stresuje bo się naczytałam o reakcji paradoksalnej. Może się po prostu nawale do tego samolotu, bo alkohol chociaż pomaga :/

Hej, biorę 20mg parogenu rano i 150 trittico wieczorem. Właśnie sięgałam po trittico, byłam czymś podekscytowana i się zakręciłam i wzięłam przypadkiem paro drugi raz na dobę Co mogę zrobić w tym przypadku... Czy taki nagły jednorazowy skok siądzie mi na banię? Jutro normalnie rano wziąć czy jak?

Ja brałam buspiron (spamilan), żebym mniej cierpiała podczas wskakiwania na paroksetynę (miałam silnie zwiększone objawy choroby w pierwszym tygodniu). Na samym początku niewiele pomagało mimo że brałam 3 razy dziennie. Ogólnie nie zauważyłam jakiegoś większego efektu poza sennością. Teraz już tego nie biorę, ale mam brać jeśli nagle mnie objawy dopadną to dwie tabletki mają pomóc na atak.

Hej, nie wiem czy tu powinnam pytać, ale zna ktoś może spoko terapeutę w Gdańsku na NFZ? Nie widzi mi się trochę wywalania dodatkowych kilku stówek miesięcznie.

Nie wiem co robic. Biore paroksetyne 20mg 8 tygodni i 2 dni. Ciagle boli mnie glowa, mam migreny, jakosc snu tragiczna caly czas. w nocy budze sie i nie moge sie ruszyc-paraliz senny? Jest to dosc koszmarne. Benzo odstawilam okolo 2 tyg temu. Nie wiem. Czekac na efekt dzialania paro jeszcze? Dolozyc coś? Zmienić lek?

 

Bralam paro dwa razy lata temu. Zwiekszala lęk na początku. Potem bylo ok. Tym razem cos dlugo sie rozkreca.

Ja dostałam trittico xr po tym jak się skarżyłam na skutki uboczne i jest lepiej. Zwłaszcza jeśli chodzi o sen, śpi się po tym wyśmienicie

Zarówno pobierałam prywatne lekcje angielskiego, jak i sama później je prowadziłam. Mnie korepetytor przygotował do zdania egzaminu CAE. Szczerze, to dużo zależy od Ciebie. Korepetycje są na pewno lepsze, niż nauka w szkole czy w grupie, bo nauczyciel podchodzi do Ciebie indywidualnie i poświęca Ci 100% uwagi. Trzeba jednak chcieć się uczyć i się przykładać, bo bez tego żaden korepetytor nie pomoże.

Dzięki za odpowiedzi. Trochę spanikowałam, ale po tygodniu jest w miarę ok. Dziś jestem już na całej tabletce. Do pracy też dałam radę pójść i było w porządku :)

jeśli ktoś ma konsolę, to polecam zaopatrzyć się w Nier Automatę i Personę 5. Jedne z lepszych gier, w jakie grałam :) Nier ok. 30 a Persona 100 godzin nie moje. Baaardzo wciągają.

Hej, zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową, z którą jak wskazywałyby objawy borykam się od dziecka. Lęki przyjmowały u mnie różną postać w różnym okresie życia. Od przeszło roku borykam się z derealizacją i depersonalizacją. Na początku objawy miałam rzadkie w określonych sytuacjach (głównie komunikacja miejska), ale silne, potęgowane tym, że nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Z czasem pojawiały się częściej, ale przyzwyczaiłam się i były lżejsze. Jako że już długo się to ciągnęło, udałam się w końcu (pierwszy raz w życiu) do psychiatry. Lekarz przepisał mi Parogen i Spamilan, by złagodzić trochę początkowe nasilenie objawów po Parogenie. Po samej wizycie poczułam się lepiej może dlatego, że się wygadałam i udało się to wszystko jakoś nazwać. Bardzo bałam się leków i nawet się zastanawiałam, czy jakimś cudem po prostu nie wyzdrowiałam, by nie musieć ich brać. Ale jako że nerwica jest ze mną w zasadzie od zawsze, postanowiłam, że jak się powiedziało A, to czas na B.

Aktualnie jestem po drugim dniu (1/4 tabletki 20mg) i było strasznie. Pierwszy dzień był w porządku, ale siedziałam bezpiecznie w domu, gdzie lęki dopadały mnie niezwykle rzadko. Dzisiaj wyszłam z domu, przejechałam parę przystanków i odwiedziłam rodzinę. W komunikacji miejskiej jak mnie dopadło, to myślałam, że zupełnie odlecę ze strachu. Ataki były tak silne, jak na początku. A przecież dostałam ten Spamilan na wyciszenie - nie wiem, co by się działo bez niego.

Jutro idę do pracy i strasznie się boję. W pracy siedzę po 12h przy komputerze. Nie jest to stresująca praca, lubię ją, ale i tam zdarzały się napady. Rzadkie, ale jednak. A jako że derealizacja jest u mnie silniejsza niż wczesniej, to boję się że nie dam rady Nie chcę w pracy mówić z czym się borykam. Chciałabym normalnie funkcjonować, ale czekać kilka tygodni na poprawę męcząc się to nie wiem czy nie jest ponad moje siły.