wasp0

Ten rok jest dla mnie przełomowy. Rozpoczęłam terapię, zdałam maturę i dostałam się na wymarzone studia. Mam wrażenie, że nagle wszystko mi się udaje.

A ja oficjalnie zakończyłam terapię

Witajcie! Przyszłam się pochwalić, mogę oficjalnie spalić arkusze z matmy W poniedziałek sesja i w sumie powoli zbliżam się do końca terapii.

Przemyślałam ostatnio długość przerwy w terapii i wróciłam tydzień temu. Myślę, że tak będzie lepiej i szybciej złapię normalny rytm.

SzaroBura udało się w ciągu kilkunastu spotkań, bo w sumie od początku było wiadomo, że cel jest do osiągnięcia w niedługim czasie. W trakcie wyszła jeszcze sprawa, z którą tak szybko raczej sobie nie poradzę, ale zobaczymy.

SzaroBura Systemowy. Dlaczego? Cel mam osiągnięty i teoretycznie mogłabym kończyć, ale mam jeszcze potrzebę uporać się z jedną rzeczą, a serio różnie mogłabym teraz zareagować po tłumieniu tego tyle czasu. Po prostu wydaje mi się, że lepiej zrobić to, co mam do zrobienia, a dopiero potem ewentualnie grzebać w bolesnych rzeczach i to przeżywać bez ryzyka, że coś zawalę przez jakieś rozkojarzenie i emocje, których się boję.

SzaroBura mam przerwę na 1,5 miesiąca, ze względu na parę ważnych spraw i egzaminów, w związku z którymi T. nie chciała mnie po prostu męczyć trudniejszymi tematami i bólem. Główny cel osiągnęłyśmy, a po przerwie po prostu chcę jeszcze obgadać przez parę sesji jeden cięższy dla mnie temat, który wychodził gdzieś tam przy okazji tego głównego, jakoś się oczyścić, a potem prawdopodobnie kończymy terapię.

Mam przerwę w terapii, tęsknię za T. miałam dziś w domu gorszy dzień i tak bardzo chciałabym do Niej pojechać, powiedzieć, jak czuję się rozwalona od środka, a najlepiej się do Niej przytulić.

Pretoria nic mi teraz nie przychodzi do głowy, ale w sumie sobie zapiszę tę sytuację i może poruszę ten temat z T, jak u Niej będę. Bo chyba poczucie wstydu i niższości powinno mieć jakieś podłoże i nie bierze się znikąd, tylko musiałabym pewnie nad tym dłużej pomyśleć.

Jak próbowała Ci pomóc bo nie bardzo rozumiem ? O czym ja myślałam, pisząc to zdanie? Rzeczywiście brzmi bez sensu. Powinno być a zamiast bo. Nauczycielka próbowała mnie ciągnąć za język, gdy się zacięłam, a skupienie uwagi innych na mnie w tamtym momencie pogłębiło mój stres.

A ja dziś czuję się źle. Bałam się odezwać na lekcji i czułam się jeszcze gorzej, gdy nauczycielka próbowała mi pomóc, bo wszyscy na mnie patrzyli i miałam ochotę uciec. Jutro znowu to samo... Brakuje mi też dzisiaj mamy, tak jakoś nagle i dziwnie mi z tym. Tęsknię chyba też za T, a myślałam, że tamte myśli były chwilowe i aż tak się nie przywiązałam.

antylopa chodzę do szkoły policealnej, ale nadal mnie to nie satysfakcjonuje i traktuję to jako ewentualny dodatek, a nie główny zawód.

inn@, rebelia86 wiem, że muszę to przetrwać i nie powinnam stresować się na zapas i nastawiać na przegraną, ale już mnie wykańcza to ciągłe zawalanie. Nie wyobrażam sobie kolejnych 50 lat życia i robienia czegoś, co mnie nie interesuje, a aby robić to, co bym chciała, potrzebuję matury. W ogóle przeraża mnie perspektywa przeżycia jeszcze tylu lat... Zaczęło mi brakować T. zrobiłyśmy przerwę i jakoś tak dziwnie bez tej rutyny, tej stabilności związanej z tą godziną tygodniowo z Nią.

rebelia86 Problem w tym, że ja teraz właśnie poprawiam tą maturę, więc już i tak jestem rok w plecy. Od piątku czuję się tak beznadziejnie i nie mogę się pozbierać mimo, że tak racjonalnie patrząc, to nawet nie wiem, jak mi poszło i powinnam po prostu czekać. Przez maturę czuję się jak ostatnie zero.

Cześć. Przyszłam się trochę wyżalić... Jestem w trakcie pisania matur, ale boję się, że obleję, a co za tym idzie, boję się wstydu przed innymi, ale też tego, że zawiodę T, bo mówiłam Jej o maturze i chyba przez to czuję jeszcze większy przymus, aby nie nawalić.