Mój przypadek jest beznadziejny już od skończenia szkoły widmo pracy mnie przerażało, i wszystko robiłem żeby nie pracować.
A teraz mam 31 lat, i do tej pory pracowałem jedynie na czarno głownie w budownictwie. Wczoraj po naprawdę wielu tygodniach czajenia się, po raz kolejny spróbowałem znałeś normalne zajęcie, i wysłałem CV do pracy na produkcji. No i się doigrałem rano telefon, jutro rozmowa, od piątku może pan zaczynać . Normalnie od tego momentu jakby mnie tir potrącił, dostałem takiego ataku paniki że ledwo żyje. Nie wiem co to jutro będzie. Jak stchórzę po raz kolejny , to wiem że to mnie dobije.
