Picasso

Czy w waszym przypadku występuje coś takiego jak izolacja od innych? Tzn. że boicie się wiekszych grup osób, unikacie rozmowy, odwracacie wzrok...W moim wypadku tak właśnie jest, wspólnie z jedną koleżanką z forum doszliśmy do wniosku że opuszczanie np. zajęć jest spowodowane właśnie lękiem a przez innych odbierane jest jako olewanie, luzactwo itd. To że z innymi nie rozmawia się też może być odbierane jako ich olewanie...Co o tym myślicie? SUX ale to wszystko popier...((((((

Ktoś go brał? Jakie wrażenia? Ja czuję sie po tym troche inaczej...biorę od tygodnia. Tylko że śpię po 14 godzin na dobe

mam to samo, nawet po 2-3 godzinach zajec wracam czasami wykonczony...nie czuc po prostu tej energii co kiedys. a spie tez po 10 godzin, chociaz ostatnio nawet po poludiu pol dnia przesypiam:) uwielbiam spac:)

Masz pecha po prostu ze trofilas na takie chamskie towarzystwo. To jeszcze dzieciaki, zobaczysz ze z kazdym rokiem jak bedziesz dorastac to Twoi rowiesnicy spowaznieja i przestana Ci dokuczac. Nie masz najmniejszych powodow by sie tym przejmowac...To oni se bleee a nie Ty:) Jestesmy z Toba.

na chwilke daje pewne odprezenie ale potem z powrotem to samo...nie warto palic!

Intensywny wysiłek fizyczny na prawdę działa... Kiedyś trenowałem intensywnie przez 6 lat sztuki walki-żadnych problemów ze zdrowiem...Idealny spokój umysłu, pełno energii itd. Później musiałem przerwać (kontuzja). Zaczeło sie dziać niedobrze...Po kilku latach znowu trenuje i chyba powoli wszystko wraca do normy:] To pozwala sie oderwać, wyluzować, zapomnieć, uczy dyscypliny i panowania nad sobą...

Ja tak z ciekawoci chciałem się zapytać...Jak czujecie sie po alkoholu? Lepiej, gorzej? U mnie przechodzi niepokój, moge z każdym gadać i czuć się dobrze...Moge robić rzeczy o których na trzewo można tylko pomarzyć... Oczywicie nie polecam nikomu terapii alkoholowej, pytam z ciekawoci...

Z odwiedzajšcymi znajomymi mam tak samo:) Cišgły stres...Za to na imprezki chetnie chodze, po kilku browarkach zapominam o wszystkim:]

Mam tak samo ja Wy...To samo dzieciństwo. Nie wierze aby kto kto miał życie w dzieciństwie jak z bajki mógł zachorować na nerwice...To wina naszych starych i tyle. Taka prawda!

to ja Picasso:)