hana13

Ja też miałam wygórowane wymagania co do ludzi wokół,

ale przecież żeby mogli mi pomóc to musieli by wiedzieć co mi jest a ja tak chętnie się nie dzielę swoimi uczuciami

kiedy ktoś się pytał jak tam u Ciebie? odpowiadam zdawkowo -OK

choć w ogóle nie było OK

na pewno masz rację,

ale strach nie pozwala mi funkcjonować normalnie

myśleć racjonalnie

czekam na dzień kiedy będę mogła więcej

kiedy wyrwę się z tego błędnego koła

kiedy będę w stanie poprosić kogoś o pomoc

boję się tylko że prędzej znajdę odwagę aby zrobić coś głupszego, nieodwracalnego

myślę, ale sam fakt zadzwonienia zapisania się do psychologa/psychiatry sprawia mi trudność

brałam udział w terapii grupowej jakieś 3 lata temu nie potrafiłam się odnaleźć nie otworzyłam się na tyle ile chciałam i zrezygnowałam

boję się odezwać, myśli kotłują mi się w głowie ale usta milczą jak zaczarowane

cześć, jestem na forum już od 3 lutego ale nie miałam śmiałości się przywitać

nie wiem jak zacząć i od czego, potrzebuję wsparcia

cierpię na depresję i fobie społeczną od 12 lat,

przestałam się leczyć farmakologicznie jakiś czas temu i demony przeszłości wróciły,

coraz częściej myślę o śmierci bo już nie mam siły, mam poczucie że nic mi nie pomoże,

z nikim nie mogę pogadać o moich lękach nawet z rodziną choć mamę i siostrę mam wspaniałe

dlatego szukam ludzi dobrej woli tutaj którzy mają podobne problemy,

pozdrawiam