Nani_92

Gdybym pisała tylko o tym, na czym się znam, to byłaby bardzo nudna książka;) Zrodził się kiedyś pomysł, powstał pewien "trzon" opowieści, a pewne wątki zaczęły rodzić się same. Okazało się, że aby doszło do pewnych wydarzeń, ktoś musi zachorować - zaczęło się szukanie lekarza. Potem wymyśliłam, że tłem opowieści będzie plan filmowy, wtedy pracowałam jako statystka, chodziłam na castingi, zagrałam nawet w jednej produkcji Tako Medii. Jeden z wątków książki zaprowadził do mnie do historii starożytnej, inny do kryminologii (mina nauczyciela, gdy zapytałam o o to, czy tabletka gwałtu metabolizuje się równie szybko po śmierci ofiary - bezcenna). Temat zaburzeń osobowości właściwie pojawił się sam. Losy głównej bohaterki tak się potoczyły, że jako nastolatka trafiła do szpitala psychiatrycznego. A, ponieważ spędziła tam trochę czasu, zdążyła poznać parę osób, z kimś się zaprzyjaźnić. Nie chciałabym opisać tego w ten sposób, że po opuszczeniu szpitala zrywa wszelki kontakt z każdym kogo znała.

Dziękuję za odpowiedzi :) Oczywiście, nie są jednowymiarowi, zarówno ci zdrowi, jak i chorzy, dlatego pisanie sprawia tyle przyjemności Aktualnie pracuję nad postacią kobiety chorującej na schizofrenię, ale mimo wielu przeczytanych artykułów i postów, mam wrażenie, jakbym błądziła po omacku. Ta postać z pewnością jest bardzo ciekawa, jej reakcje, przez chorobę, są często sprzeczne, co bardzo ubarwia opowieść. Ale obawiam się by nie przesadzić.

Witam serdecznie Nie jestem pewna czy piszę w dobrym dziale, ale temat jest dla mnie nowy i potrzebuję pomocy. Otóż pisze książkę, której główną bohaterką jest nastoletnia dziewczyna, u której zostaje zdiagnozowana choroba psychiczna. Dziewczyna jest wychowanką domu dziecka. Jest kilka spraw, które muszę wyjaśnić: 1. Kwestia diagnozy. Jakie zaburzenia poddają się leczeniu, po których chory wraca do normalnego życia, a które uznawane są za nieuleczalne? Czy chorzy z drugiej kategorii, jako dorośli, pozostają w szpitalach czy istnieją łagodniejsze odmiany choroby, przy których funkcjonują w życiu publicznym pod opieką kuratora (wątek zaczerpnięty z "Millenium", nie wiem czy prawdziwy)? 2. Czy są specjalne ośrodki opiekuńczo - wychowawcze dla dzieci z zaburzeniami osobowości? Jeśli tak, to jak funkcjonuje taki ośrodek, czym różni się od ośrodka dla dzieci zdrowych? Ile jest wychowawców, czy pracują tam lekarze, psycholodzy? Czy znajduje się one przy szpitalach? Jakiego rodzaju zaburzenia mają dzieci wychowujące się w takich miejscach? Czy są specjalne szkoły, czy dzieci te uczą się w normalnych szkołach publicznych? 3. Pytanie do rodziców dzieci z takimi zaburzeniami - czym zachowanie dzieci odbiega od zdrowych rówieśników? Czy jest w jakiś sposób przewidywalne czy raczej nieprzewidywalne? 4. Wszystko co zechcą mi państwo opowiedzieć. Może to i nietypowa prośba, ale wątek ten jest dla mnie ważny i chciałabym potraktować go z należytym pietyzmem. Główna bohaterka mojej książki w rzeczywistości jest zupełnie zdrowa, ale zamierzam opisać ją w środowisku rówieśników z zaburzeniami osobowości, a nie chcę popełnić przy tym jakiejś gafy, przesadzić w czymś lub pominąć coś ważnego. Dlatego będę bafrdzo wdzięczna za każda odpowiedź/relację/opowieść/wspomnienia. Pozdrawiam