gruba18

Wydaje mi się, że przez stres. Mam dużo więcej obowiązków, zajęć i wymagań niż przeciętnie osoby w moim wieku. Sama też wymagam od siebie wiele. W dodatku to pomaga mi chyba odreagować. Mam za sobą wiele przykrych doświadczeń, śmierć osób i takich które były w nim od samego początku. Wychowywana też byłam w nerwowej atmosferze - jeżeli można to tak ująć. Wydaje mi się, że jestem obciążona psychicznie. Czasami mi się wydaje, że jedyną przyjemnością dla mnie jest jedzenie. Jednocześnie to mnie unieszczęśliwia. Najgorzej, że zdaję sobie sprawę z tego wszystkiego, a i tak nie mogę nic zrobić.. a raczej nie jestem w stanie..

Wydaje mi się, że przez stres. Mam dużo więcej obowiązków, zajęć i wymagań niż przeciętnie osoby w moim wieku. Sama też wymagam od siebie wiele. W dodatku to pomaga mi chyba odreagować. Mam za sobą wiele przykrych doświadczeń, śmierć osób i takich które były w nim od samego początku. Wychowywana też byłam w nerwowej atmosferze - jeżeli można to tak ująć. Wydaje mi się, że jestem obciążona psychicznie. Czasami mi się wydaje, że jedyną przyjemnością dla mnie jest jedzenie. Jednocześnie to mnie unieszczęśliwia. Najgorzej, że zdaję sobie sprawę z tego wszystkiego, a i tak nie mogę nic zrobić.. a raczej nie jestem w stanie..

Jem jedynie w domu. Nie jestem w stanie tego robić w miejscach publicznych.

Mam tylko mamę, ale jej nie mogę o tym powiedzieć, chociaż próbował w żartach.

Ona sama nie zdaje sobie sprawy, że mogę mieć taki problem.

Mam lekką nadwagę, jednocześnie to wiedząc brzydzę się sobą jakbym miała co najmniej otyłość I stopnia.

Tak, wiem że w internecie jest pełno rad. Mam ten problem od lat i od lat próbuję pomóc sobie czytając, zaczynając od dietetyki, samorozwój po psychologię i fitness.

Robiłam badania - wszystko w normie.

Bardzo proszę o pomoc..

Od trzech tygodniu jestem w ciągu.. Codziennie jem olbrzymie ilości jedzenia i nie mogę przestać..

Chociaż z każdym takim dniem czuję większą odrazę do siebie to i tak nie mogę.. Mam 17 lat.

Pomocy.