Mam to samo. Wieczne myślenie, że mogę być chora psychicznie, że mogę mieć w przyszłości raka, że w życiu może być trudno, że wszystko jest takie niepoukładane. Każda myśl musi być dokładnie przemyślana. Wiem, że to chore, ale ciężko przestać. Walczę, ale czasami już nie mam sił. Nie chce mi się nic, cały czas cierpię, widzę swoje koleżanki i im zazdroszczę, że się niczym nie przejmują, nikt nie wie, co mi jest. Już nie daję rady, nie daję rady się uczyć, robić lekcji, tylko śpię. Mam nadzieję, bo to najważniejsze, ale brak sił.
