wiewiorka1983

tak

czy miewasz erotyczne sny?

narżnąć się,ale nie mam z kim

Messiah,

na moje oko zależy od koleżanki, relacji jaką tworzycie i jej granic, podejścia do koleżeńskiego seksu

solonely,

tak, naruszył Twoje granice o których jasno i kategorycznie mówiłaś

to był gwałt, przemoc

w zeszłą niedzielę

jak wyrażasz złość?

nie

czy masz wrogów?

piszę, piszę, piszę, szukam osób, żeby się im wygadać, uprawiam sport, płaczę...

jakie masz talenty?

zdrada bliskiej osoby - poczucie winy

bez sensu

rydz czy nic?

nie

czy masz katar?

mnie ostatnio zalewa samotność, próbuję z nią pobyć

wolę samotność niż krąg toksycznych ludzi. proszę Boga o to żeby postawił na mojej drodze dobrych ludzi. na razie...

cicha modlitwa i zapalenie świec w intencji dużo mi dało, wyciszyłam się..

brzmi jak wstęp do medytacji

tylko za cuda jesteśmy sami odpowiedzialni , konkretnie nasza podświadomość , która dobrze zaprogramowana , mądrze ukierunkowuje nasza działania i niekoniecznie są to siły wyższe

a co jeśli właśnie wiara w Siłę Wyższą pomaga w takim zaprogramowaniu podświadomości? ja uważam, że to nic złego

wizyta mamy

psiak

40 km rowerowania

słońce

muzyka

gdy ktoś marudzi, napierdala i użala się nad sobą i światem zamiast wziąć się za naprawianie i tworzenie własnego świata, namiastki azylu

szeroko rozumiana sztuka

zaufanie czy sprawdzanie?

instynkt-przetrwanie

słońce

i psiak z merdajacym ogonem

a ja ostatnio czuję zgodę: na siebie, na to co mnie spotyka. nowe to dla mnie uczucie i przyznam, że bezcenne

ja wierzę w Siłę Wyższą, jakąś formę Boga. nie umiem dokładnie tego opisać, bo to wiara (a nie wiedza), poczucie, przeczucie..

trudno mi jest zaklasyfikować się do jakiejś religii, bo niby jestem ochrzczona, niby katol, a do kościoła nie chodzę, modlę się zarówno swoimi słowami, jak i modlitwami "wyuczonymi", które działają na mnie bardzo wyciszająco i uspokajająco.

mam analne podejście do niepokalanego poczęcia, wniebowstąpienia, myślę, ze to nie ma znaczenia, że jeśli Bóg istnieje to nie o takie drobiazgi Mu chodzi.

rzadko dosłownie biorę to co napisane jest w biblii, nie korzystam z sakramentów, nie chodzę do kościoła, ale przyjmuję księdza, który chodzi po kolędzie. traktuję go jednak jak gościa. gościom nie daję pieniędzy za to, że mnie odwiedzają. także po krótkiej rozmowie dziękuję, ksiądz wychodzi bez grosza.

staram się kierować DOBREM najlepiej jak je rozumiem

ostatnio rozmawiając z przyjacielem, usłyszałam, ze brzmię jak buddystka, ale modlę się z różańcem

trudno mi określić czy to prawda. nie chcę nikogo przekonywać, odwodzić od przekonań, nawracać. wystarcza mi to w co wierzę, dobrze się z tym czuję

lenię się, szukam jakiegoś filmu na wieczór

złość się, gniew musi wyjść. tłumiony będzie źródłem wewnętrznych konfliktów.

emocje znikają jeśli zostają przeżyte, jeśli spełnią swoją rolę

zachęcam do pisania pamiętnika uczuć albo do napisania listu do rodziców, gdzie możesz użyć wszystkich najgorszych słów, wyrzucić z siebie to co wzrastało przez tyle lat.

oczywiście możesz, ale nie musisz dawać im tego listu. on może spełnić rolę oczyszczającą. warto go przeczytać terapeucie

agresja jest trudnym uczuciem, ale ma swoje zadanie. jej pozytywnym aspektem jest to, że jest energią do zmian. ktoś kto się bardzo złości ma siłę żeby coś tworzyć, zmieniać, stawiać granice, bronić tego co ważne. ta siła daje mu rozpęd, determinację

Najważniejsze, to chcieć go szlifować. Bez tego pozostaje bezustanne odbijanie się od ścian i kierowanie pretensji do ścian i reszty świata, że są twarde a świat daje kopy w dupę...

ale to dotyczy chyba wszystkich chorób, zaburzeń, nałogów, na pewno większości

ja jestem borderem i nie ma co do tego wątpliwości

ale leczę się, a właściwie poznaję, bo chyba o to w mojej terapii chodzi, na tym się staram skupić

o poznanie siebie, intencji działania i wybór.

nie rozkminiam tego dlaczego, co zrobili moi rodzice, po co mi to zrobili albo nie zastanawiam się po chuj mi takie czy inne geny

mam siebie, staram się traktować jako dar, jako glinę, którą mogę i chcę formować. niełatwe to, żmudne i czasem bezowocne. ale nie chcę inaczej. użalanie się nad sobą zupełnie nic nie zmieni. a właśnie zmian chcę, mimo, że tak bardzo się ich boję

czasem nie daję rady i sięgam po narkotyki, alkohol, ale robię to świadomie, nie zrzucam na nikogo winy za to, biorę odpowiedzialność za swoje decyzje.

nie radzę sobie z uczuciem pustki i na to jeszcze nie umiem znaleźć sposobu

etap w którym obecnie jestem "zawdzięczam" 14letniej terapiom. jako borderline ukończyłam tylko 1, trzymiesięczną, teraz dopiero angażuję się w kolejną

borderline to diament, który należy szlifować