kora9

To prawdziwe o czym piszesz i takie proste do wykonania.Szkoda jednak, że wiekszość populacji pędzi z transparentem " lecę przez życie jak meteor, potem się zastanowię" a czasami "potem" to czarna dziura.

ale czy nieustanne delikatne podejście do osoby z depresją nie jest jednak okłamywaniem jej. nie jest głaskaniem w nierzeczywistym świecie. Czy poddawanie się jej emocjom jest terapią dla niej - to kiedy wyjdzie taka osoba do rzeczywistego świata problemów. Przecież jeżeli jest wola radości przebywania z drugą osobą to czy tylko po to by przetrwać czy też po to by wyjść do świata realnego - czy to jest tak że osoba z depresją interesuje się tylko sobą , nie ochodzi ją stan emocjonalny drugiej bliskiej osoby?

Ja raczej nie wymagam od innych specjalnego traktowania- nie informuję, że mają być mili, bo inaczej będę miała myśli samobójcze albo napad złego humoru.

Od "normalnego", zwykłego zachowania się względem kogoś nie może u niego wrócić choroba.

Twilight ma rację- to może być zasłanienie się, unikanie przykrych sytuacji. Ale z nich składa się życie.

czyli nawet ostre przedstawienie moich racji w spornej kwestii dotyczącej naszej relacji moglo być czym ? np. .....

Ileż religii tyleż wiary zapatrzonej i daj Boże dobrej a nie egoistycznej czyli wyimaginowanej z ludzkiej pychy na zasadzie 'moje na wierzchu'

Gdyby tylko tolerancja była bardziej wszechobecna to i nasza psychika byłaby zdrowsza a tak....

przebywalam ostanio sporo czasu z osobą twierdzącą że jest chora na depresję. Po paru miesiącach objawy ustąpiłłyale...Czy w depresji jest tak że trzeba zawsze uważać aby nie urazić tej osoby bo może to spowodować nawrót choroby . Czy trzeba zawsze być grzecznym i miłym? kora