Witam, mam 16 lat i od pewnego czasu widzę, że coś się ze mną dzieje. Wszystkim się przejmuję, czuję przygnębienie, na wszystko reaguję płaczem (od jakiegoś czasu gdy płaczę duszę się tzn. szybko i płytko oddycham, zginając się w pół) chodź staram się to ukrywać przed znajomymi jak i rodziną. Nie mogę znaleźć z nikim wspólnego języka, całe dnie siedzę sama w pokoju. Z rodzicami prawie że nie rozmawiam, a znajomi uważają moje problemy za normalne. Często mam myśli samobójcze, często się samo okaleczam. Nie mam z kim porozmawiać i zwierzyć się ze wszystkiego, więc pomyślałam, że na tym forum ktoś mnie zrozumie i wysłucha. Osobiście nie potrafię rozmawiać z ludźmi, jestem zamknięta, odrzucam od siebie próbujące nawiązać ze mną kontakt osoby, bo nie chcę im zawracać głowy moimi problemami. Obecnie dochodzi presja nauki, rodzice oczekują ode mnie wysokich ocen, a ja mimo że uczę się całymi dniami, nie potrafię się skupić, przez co oceny nie są zadowalające. Proszę o pomoc.
