Witam, zacznę moze od tego, ze mam 20 lat i od 3ech miesiecy mieszkam i pracuje w Anglii jako pokojówką w hotelu.
Odkąd pamiętam zawsze marzyłam o studiach, o byciu kimś "ważnym" , uwielbiam język rosyjski zawsze chciałam pójść na filologie.
Pol roku temu do Anglii przyjechał mój chlopak, za namowa swojego brata,który mówił mu, ze "w Polsce nie ma życia i żeby spróbował za granica", ja caly czas planowałam pójście na studia.
W pewnym momencie chłopak powiedział mi, ze jest tu dla mnie praca. Nie byłam przekonana, jasne pieniądze by sie przydały, ale z drugiej strony studia. Skończyło się na tym, ze cala jego rodzina wywarła na mnie presje i w ciągu 2 dni znalazłam się na wyspach.
I teraz zaczyna się mój problem, początki nie były trudne,jest tu sporo Polaków, jakoś nie odczuwałam tego, ze jestem poza krajem. Teraz zaczęła mi dokuczać samotność, jestem po pracy sama w domu, chłopak pracuje na popołudnia, nie mam do kogo otworzyć ust.
Jedyne towarzystwo jakie mam to w pracy i to w wieku mojej mamy.
Nie wiem, co mam robić. Mojemu chłopakowi żyje tu się dobrze, chce odłożyć pieniądze,ale my juz sie wcale nie widzimy, jestem praktycznie sama 24h na dobę.Czuje sie jak smiec, chcialam byc kims waznym, tymczasem jestem pokojowka sprzatajaca nieraz ludzkie rzygi.
chciałabym wrócić do domu, gdzie miałabym z kim porozmawiać, miałabym dla kogo istnieć. Walczyc o swoje marzenia, dążyć do celów.
A z drugiej stron chlopak, który chce tu zostac, nie wiem co robic.
Jeśli ktoś przeczytał to dziękuje.
