ChriS-21

Jeśli nie dostałaś wiadomości na PW albo nie odebrałaś to zarówno Tobie jak i innym daję do siebie kontakt - 3663306. Co do sportów - nie uprawiam żadnych bo po prostu nie lubię sportu. Czasem chodziłem na siłownię ale mało to dawało. Na duchu podtrzymują mnie tylko znajomi. Może kiedyś z tego wyjdę, nie wiem. Brak perpektyw na przyszłość - o robotę się staram, ale z moim charakterem nie jestem przekonywujący, dziewczyny brak ponad pół roku (szczerze to zapomniałem tak właściwie co znaczy słowo "związek", tu właśnie chodzi o samoocenę), wybieram się na studia zaoczne jeśli się dostanę, może to coś pomoże...

jaskoleczka, dostalas na pw

Ja mam trochę mniejszy problem jeśli chodzi o całość, ale fakt że nie mogę się obronić i moja samoocena jest równa praktycznie zeru niszczy mi życie...

U mnie nerwy to codzienność, sprawa standardowa, a jak się denerwuję to nie mogę nawet patrzeć na jedzenie. Co do ludzi - nie mam zbyt wielu znajomych. W zasadzie nie wiem co z tym wszystkim robić. Myślałem o psychotropach...

Problem pojawił się kilka lat temu. Otóż mam tak silną nerwicę że nie wiem co robić. Po pierwsze - nie mogę się bić. Gdy przychodzi sytuacja że np. muszę się przed kimś obronić, to moje ciało zaczyna zachowywać się tak jakbym stał na dworze w samej koszulce przy -40 stopniach. Ta reakcja nie jest zależna ode mnie. Widziała to moja znajoma i w pewnej chwili chciała dzwonić na pogotowie bo myślała że dostałem "padaczki na stojąco". W tej sytuacji większe zaangażowanie w ruch kończy się bólem serca, także o obronie nie ma mowy. Dwa - zawsze się wszystkim cholernie przejmuję. Czy to egzaminy, czy spotkanie z dziewczyną, czy załatwienie jakichś spraw. Co rano wstaję pełen nerwów, już z przyzwyczajenia, nie wiem jak temu zaradzić. Jem bardzo mało, śniadanie to u mnie rzadkość, bo jak jestem zdenerwowany to wtedy nawet nie mogę patrzeć na jedzenie, bo od razu bierze mnie "pod gardło"(wiadomo o co chodzi). Przy wzroście 168 i wieku 21 ważę jakieś 55-60kg. Mam prawie zerowe poczucie własnej wartości. Boję się ludzi, nie potrafię się ot tak do kogoś odezwać, chyba że zapytać o godzinę albo drogę. Ojciec alkoholik, matka nie daje rady, siostra rozpieszczona do granic możliwości i robi co chce. Od 2 klasy podstawówki byłem nękany jako kozioł ofiarny przez innych z klasy, aż do końca gimnazjum. Bałem się chodzić do szkoły. Nikt się tym nie przejmował. Pytanie - jak mogę sobie pomóc? Bo nie wiem czy w ogóle mogę. Trzy razy się ciąłem przez dziewczyny, raz chciałem się wieszać. Nie daję już rady. Psycholog to pikuś, z góry informuję...