b-s

rozmiawiam o tym. ale nie jest mi latwiej.

kolejna stracona szansa na szczescie:(

ze on jednak kogos ma.

i musialam jeszcze przez kilka godzin grac, bo moi znajomi sobie zartowali, ze gdyby nie to, to ladna z nas para by byla.

powinnam dostac oscara, gralam tak dobrze... ;(

oh, nawet nie wiecie jakbym chciala, zeby to co dzisiaj uslyszalam bylo omamem (ee, tak to sie pisze?) sluchowym....

24... hmmm...

ja ostatnio znalazlam kilka osob. tylko niestyty wsrod nich 2 tygodnie tymu pojawila sie inna nowa osoba. zupelnie mi nieznana. i niestety (?) jest to facet. no i niestety (?) spodbal mi sie. i niestety (juz bez znaku zapytania) on ma chyba kogos....

wspolczuje, dluga droga przed Toba:*

ja myslalam ze na studiach sie oderwe.

ze znajde ludzi mi podobnych

niestety.

bo tak czulam.

wiem, w gimnazjum ludzie nie sa jeszcze do konca rozwinieci, ale litosci, zeby byc az tak dzicinnym?

zeby nie bylo, nie zadzieram w tym momencie nosa. i nie jestem tez jakas szara myszka. wygadane ze mnie dziewcze.

i moze tez dlatego mnie nie szanowali. bo umialam sie przeciwstwaic grupie. wyrazic swoje zdanie....

jest, ale nie moje.

liceum i studia poza swoja wsia to sprawily.

zreszta, w sumie lepiej ze z tymi ludzmi sie nie zadaje. dla nich bylam niczym.

requiem for a dream mnie przeraza. muzyka ktora moze "wpedzic w depresje"

ja wrocilam ostatnio, po miesiacach reggowania, do zwyklego, dobrego rocka.

distillers - polecam.

http://www.youtube.com/watch?v=YNl2gBOOu1w

http://www.youtube.com/watch?v=vWZoqoe1zrs

to i ja powiem: witam, jestem tu nowa...

(niestety) przybywa ludzi na forum

ja moze i mam wolnosc.

rodzice wyjechali, chata wolna.

ale znajomi daleko, ja daleko. minusy mieszkania poza miastem.

chce sie wyprowadzic, ale pewnie na to mi sily nie starczy;/

ciezko jest zaczac zyc. bo jak juz zaczniesz to nie chcesz przerwac. a jak przerwiesz... to ladujesz na jeczarni:)

kiedys slyszalam, od znajomej siostry, ktora studiuje psychologie, ze utrzymujace sie dluzszy czas "doly" to depresja

dzisiaj sobie uswiadomilam, ze chyba mnie tez sie to tyczy.

bo czy w moim zyciu sa pozytywy? moze i sa. ale zalane morzem tych wszystkich zlych spraw.

jestem sama od... od zawsze. chociaz, jak oceniaja znajomi "moglabym miec kazdego". i co z tego, jak kazdy, ktory mi sie spodoba i do kogo cos poczuje, okazuje sie albo ch***m albo jest zajety.

moze powinnam wtedy walczyc o swoje szczescie, ale jakos nie umiem. nie mam sily.

nie mam sily tez oddychac, kazdy wdech sprawia mi bol. a ja nie chce juz wiecej cierpiec.

w niczym nie moge znalesc zapomnienia. jesli jest dobrze i ten stan utrzymuje sie 2-3 tygodnie, moge byc pewna, ze jednego wieczoru, np takiego jak dzis, wszystko sie zawali i przespanie mnie interesowac.

co w swietle sesji nie jest dobre. pierwsza letnia sesja i zapewne w wiekszosci niezaliczona. jeszcze tego brakowalo - rozwalone wakacje nauka na wrzesien....

przynudzam, wiem. ale to chyba miejsce na takie jeczenie... :)