elżbieta 1973

Kochane dziewczyny , tak mi Was szkoda . Chciałabym Was przytulić , pocieszyć , pogłaskać .Sprawić żebyście poczuły się lepiej.

Witam mam na imie Jacek mam 19 lat i od ponad roku odczuwam stany depresyjne z powodu choroby łojotokowej twarzy.W dzień potrafie być smutny,a w nocy potrafie często płakać,czasem wręcz myśle że jestem nikomu niepotrzebny.Potem zaczynam wariować wtedy myśle o samobójstwie,dodam że mam jednego znajomego.Czasem wręcz sie boje na zakupy wyjść bo odczuwam lęk.Nie wiem co robić,czuje że z każdym dniem umieram.

Cześć Jacku

proponuję przyjaźń od zaraz.

Witam,

 

A czy ktokolwiek z Was próbował medytować w jakikolwiek sposób?

i.

Nie próbowałam , ale mogę. Jak to się robi??

Hejka

Ja też bardzo się boję afobamu. Zażyłam od maja tylko trzy razy po połówce i szczególnie nie zauważyłam różnicy. Jak mam swoje ataki , to sam fakt , że mam przy sobie afobam pomaga mi. I myśl ,że inni mają tak samo i że przecież za kilka , kilkanaście minut przejdzie.

Czasami te ataki są tak trudne do zniesienia, że zadaje pytanie jak żyć dalej. Jak można przez chwilę czuć się tak źle ,że ma się pewność wylądowania w szpitalu a za chwilę wszystko jest ok?

słońce na niebie i , że moja córcia wraca od babci.

 

.Caly czas mnie wszystko drazni,musze zuc caly dzien gume bo tak zaciskam zeby ze mnie cala ,,paszcza ,,boli Noi ten lęk ze zaraz znowu skoczy mi cisnienie i nadejdzie ten lek.:

Ja też zauważyłam , że coś mi szczęka drętwieje jak mam te swoje stany. Zaciskam zęby i czuję w uszach takie jakby świdrowanie. Ktoś ostatnio polecił mi , aby zaakceptować ten stan i pozwolić mu przejść przez siebie. Witać go i żegnać.To mi naprawdę pomaga.

Paula od dwóch dni mam podobnie. Pojawiają się co kilka minut lęki . Przerażenie ,kołatanie serca ,brak apetytu, jakby drętwienie głowy albo uciskanie,suchy biały język,luźne stolce,nie chce mi się gadać. Za chwilę przechodzi . Ta zmiana jest wyraźnie zauważalna. Czuję , że nie mam siły na nic. Zauważyłam , że jak coś robię , to te ataki są jakby słabsze. Rano poszłam na basen i przez całą godzinę było super. Przyszłam do domu i znów to samo.

Wczoraj rzucałam się na robotę byleby tylko nie myśleć o tym stanie. Grabienie liści , jazda na rowerze,sprzątanie domu,spacery,zakupy,basen,prysznic.....tak się zmęczyłam , że przynajmniej dobrze spałam w nocy. Ja przyjmuję już leki antydepresyjne od maja .Było ok przez dwa miesiące a od dwóch dni znów się zaczęło. Myślałam , że już się pożegnam z tym forum a tu nic z tego.

Idż do psycha niech Cię zdiagnozuje i da leki.

Niektórzy radzą , aby pogodzić się , dopuścić lęk .Niech przejdzie przez Ciebie z Twoją akceptacją. Powtarzaj sobie , że to minie , że będzie lepiej.

Trzymaj się

Kochani od 19 maja biorę cital i doraźnie afobam . Lekarz na ostrym dyżurze stwierdził początki depresji z napadami lęku panicznego.Po około miesiącu terapi zaczęłam czuć się dobrze. Niestety od wczoraj mam nawroty , tylko wyglądają nieco inaczej. Przez cały dzień czułam co kilka minut zmiany nastroju. Jakby przychodził nagle straszny smutek, wyobcowanie,odrealnienie,nerwowość,brak apetytu .Zaczyna inaczej bić serce , uczucie rozchodzącego się gorąca , ściskanie w głowie i wyraźnie czuję jak ten stan odchodzi i zaczynam się czuć jak zawsze. I tak kilkadziesiat razy na dobę. Strasznie to męczące.

Ktoś tak miał ? Czy powinnam się zgłosić po inne leki?

. Rozmawiam ze swoja nerwicą. Wiem, że jest. Czasami o mnie zapomina ale potem wraca. Witam ją, rozmawiam z nią a gdy mi się już znudzi to mowie, żeby sobie poszła. Wiem, że długa droga przede mną. Ale nie poddam się. Jeśli ja o siebie nie zawalczę, to kto zawalczy?!

Świetne nastawienie.

Kiedyś zwykły dzień bez problemów , był czymś zwyczajnym , powszednim . Dzień jak każdy inny. Teraz taki dzień urasta do kategorii dni szczęśliwych mimio , że jest całkiem zwyczajny.

proszę o pomoc!

objawu..czy ktos z was tak miał?jak sobie z tym radzicie?jezeli taki temat był juz poruszany to przepraszam ale nie mam siły sprawdzac.

Też przechodzę przez różne etapy . Czasami są to częste ataki w ciągu całego dnia , ale trwają króciutko (minutkę) i są słabsze , czasami zaczyna się z rana i dopiero po południu czuję się lepiej albo na odwrót.Od kilku dni czuję się dobrze , może lek w końcu zaczął działać.

Kiedyś jak poczułam się źle , siadałam i czekałam . Teraz szybko zajmuje się czymś , żeby tylko nie wsłuchiwać się w mój organizm. To pomaga.

Witam Ciebie

A ja wam powiem ze niezly lęk dzis mialem jak w Wawie jechalem na strefe kibica. ...

odważny jesteś . Mnie sam widok strefy kibica w telewizorku przyprawia o zawroty głowy.

Ecik 1983 ja zauważyłam , że jak mam zajęcie przez cały dzień , to też czuję się lepiej. Ale to nie może być jakaś rutynowa robota , tylko coś czego wcześniej nie robiłam . Nie działa w przypadku standardowych zajęć domowych , bo je wykonuję już automatycznie i dalej myślę o zdrowiu i samopoczuciu.

Jeśli chodzi o odkładanie różnych spraw , obowiązków , to też od czasu ataków mam problemy . Ugotowanie obiadu czasami wydaje mi się niemożliwe. A gotować bardzo lubiłam.

Jest jeden plus . Schudłam już z 6 kilo , bo nie chce mi się jeść.

Witam. Chciałbym opowiedzieć o sobie, może ktoś zrozumie, odpowie i podniesie na duchu. : mieszkam w małym miasteczku.. Pewnie jeszcze wielu rzeczy zapomniałem, ale pierwszy raz o tym w ogóle mówię/piszę komuś.

Witaj

Ja z moimi atakami paniki trafiłam na oddział ratunkowy. Powiedziałam , że z moją głową jest coś nie tak (sztywność , drętwienie,uczucie gorąca ,rozpierania). Podałam też inne objawy typowe dla paniki. Zaproponowali mi pobranie płynu rdzeniowo mózgowego. Wtedy na wszystko bym się zgodziła.Za piątym razem nieudanego wkłuwania się w mój kręgosłup , zrezygnowałam. Potem to dopiero panika mnie dopadła.Całą noc na oddziale serce waliło jak oszalałe , nudności,sikanie .Nie mogłam zasnąć . Rano inna lekarka zleciła szereg badań .Rezonans magnetyczny, tomografię,usg tętnic,ekg.wszystko ok , łącznie z badaniami krwi.

Jak Cię podnieść na duchu? Teraz jak już wiesz co się dzieje, może być tylko lepiej. Trzymaj się.

Witaj ecik1983

zanim dowiedziałam się , że mam ataki paniki , lęki itd. strasznie cierpiałam , bo najbardziej boimy się tego czego nie znamy. Moje objawy przeżywałam więc ze zdwojoną siłą nie wiedząc , co się dzieje. Oprócz leków i innych sposobów na te ataki , pomaga mi świadomość , że moi bliscy mnie zrozumieją . W takich sytuacjach mimo ,że strasznie ciężko jest mi cokolwiek powiedzieć , staram się im mówić co czuje. Pewnie jest mi łatwiej , bo jestem babeczką . Faceci mają inaczej.

Twoja wizyta dopiero 18 lipca , więc może skorzystaj z ostrego dyżuru tak jak zrobiłam ja. Dostałam leki i dowiedziałam się co się dzieje. Teraz spokojnie czekam na umówioną wizytę 9 lipca.

Witaj Brydziu moja rówieśniczko. Od kiedy lekarz stwierdził u mnie napady paniki , lęki i początki depresji nie miałam żadnych wątpliwości , że powinnam się leczyć. Biorę Cital od 19 maja. Natomiast panicznie boję się zażywać Afobam , to ten lek doraźny , podobno uzależniający. Użyłam go tylko trzy razy w bardzo trudnych chwilach po połówce. Sama świadomość , że mam go przy sobie , pomaga.

Ja także musiałam uporać się z demonami z przeszłości. Mój tata był i jest alkoholikiem , jednak razem z rodzeństwem woleliśmy go w takim stanie , niż na trzeźwo. Był wtedy strasznie nerwowy i baliśmy się go.Nie miałam żadnego kontaktu emocjonalnego z nim.Mijaliśmy się na ulicy jak obcy ludzie mimo, że mieszkaliśmy razem.Gdy dojrzałam ,zaczęłam interesować się jego dzieciństwem. Pamiętam jak płakałam . Wybaczyłam mu .

Pozdrawiam Cię gorąco. Trzymaj się.

. :-/ Boje się wychodzić z domu, boje się, ze złapie mnie ataki w miejscach publicznych i, ze zemdleje. Najbardziej boje się śmierci. I te leki doprowadziły do nerwicy natręctw...

Oliwkazp masz zupełnie inaczej niż ja. Ja w takich sytuacjach boję się być sama w domu z obawy , że nikt mi nie pomoże nikt nie znajdzie . Jak u Ciebie objawia się nerwica natręctw?

Moje pierwsze ataki zaczęły się w połowie kwietnia. Najpierw przeszłam coś podobnego do grypy (bóle mięśni, gorączka,rozbicie). Po dwóch , trzech dniach pojawiły się problemy z sercem .Całe dwa dni nie mogłam chodzić , bo miałam wrażenie , że zemdleję albo moje serce przestanie bić. Gdy ostatkami sił docierałam do lekarza , problem z sercem ustawał. To mnie strasznie wkurzało , bo zapis ekg na który mnie kierował lekarz za każdym razem był prawidłowy. Po kilkunastu wizytach zauważyłam , że kontakt z lekarzem działa na mnie uspokajająco i moje problemy mijają. Zdarzało mi się więc iść do lekarza trzy razy w ciągu doby. Ja do tej pory nie potrafię opisać tych ataków serca.Kiedyś próbowałam , ale lekarz dziwnie się uśmiechnął. Ja czuję jakby krew przestawała krążyć , albo jakby moje serce miało problem z pompowaniem krwi. Potem pojawiły się ataki paniki po których lądowałam na oddziale ratunkowym. Dziwne uczucie w głowie(ściskania,drętwienia,sztywności) ,poczucie ,że za chwilę oszaleję ,uczucie znalezienia się w sytuacji bez wyjścia, nudności, biały język, biegunka i ciągłe sikanie. Dopiero w szpitalu psychiatrycznym dowiedziałam się ,że mam ataki paniki . Przyjmuję Cital i doraźnie Afobam . Niebawem minie miesiąc a ja wciąż czuję się źle. Ataki powracają , tylko nie tak silne. Gdy jestem przed miesiączką dodatkowo pojawia się u mnie płaczliwość .Mogę tak cały dzień .

Jak sobie radzę? W przypadku ataku staram się robić coś nowego , co wymaga użycia świadomości. Czasami dzwonię do kogoś, kto w moim przekonaniu jest w stanie mnie zrozumieć . Puszczam na youtube ulubioną piosenkę(kilka prostych prawd-Markowskiej ).Wychodzę z domu. Próbuję wyobrazić sobie , że przyjmuję lek , który natychmiast przynosi ulgę.Wracam myślami do miejsc , sytuacji, które wywołały kiedyś u mnie ciepłe uczucia.Myślę wtedy o Was i o tym ,że nie tylko ja to przechodzę .Gdy dzwonię do męża i pytam , czy kocha , On wie już co się dzieje.

Czekam na wizytę u psychiatry i ewentualne jego zalecenia.Może terapia?

Muszę Wam opowiedzieć o śnie jaki przechodziłam podczas grypy od której wszystko się zaczęło. Właściwie nie wiem , czy to sen , czy jakiś inny stan , którego do tej pory nie doświadczyłam .Przez całą noc , mimo , że budziłam się kilka razy(może kilkanaście ) ciągle wracałam do tego samego obrazu. Ciemność na tle której widziałam zielone ruchome punkciki łączące się ze sobą i znikające .Jakbym widziała co dzieje się w mojej głowie.I tak przez całą noc.Strasznie wyczerpujące .

Jeszcze 2 miesiące temu omijałam to forum na kilometr , bo nie mogłam uwierzyć , że moje problemy ,objawy są związane z nerwicą.

Moja siostra czytała wasze posty i przekazywała mi delikatnie informacje i sugestie. Ja stawiałam na niedoczynność tarczycy , choć moje objawy bardziej są charakterystyczne dla nadczynności. Ostatnia wizyta u endokrynologa skończyła się wieczorną wizytą na Sobieskiego . Doktor powiedział , że mam chorą duszę a nie ciało. Na Sobieskiego Pani psychiatra nakrzyczała na mnie i powiedziała ,że nie spotkała osoby , która dostałaby ataku na wiadomość ,że jest zdrowa.

Moje życie zmieniło się . Nie zamykam drzwi na klucz , w obawie , że jak coś mi się stanie , to nikt mnie nie znajdzie. Panom robotnikom za oknem proponuję kawę, aby poczuć obecność innych osób. Na placu zabaw przesiaduję teraz połowę dnia .Poznałam wszystkie babcie i dziadków i ich problemy z synowymi i zięciami. Lekarz pierwszego kontaktu ma mnie dosyć. Mój mąż także.

Mam dwoje dzieci .Trzynastolatkę i trzylatka. 39 lat.Obecnie na Citalu i doraźnie Afobamie.

Chciałabym nawiązać bliższy kontakt z osobami , które borykają się z podobnymi problemami. Mieszkam od urodzenia w Warszawie ale od Lipca przeprowadzam się do Ciechanowa- miasta rodzinnego moje męża. Zakochałam się w nim ( w mieście). Niektórzy utożsamiają moje problemy właśnie z przeprowadzką.

Pozdrawiam wszystkich.