Regret

Sadno, widzę, ze nie brak Ci odwagi. W końcu jednak zgłosilaś się do lekarza i wkrótce zaczniesz terapię psychologiczną. Jeśli pozwolisz i jeśli naturalnie zechcesz napisać coś o jej skutkach to z radoscią poczytam. Dlaczego? Dlatego, ze mi brak odwagi. Czasem mam takie myśli zrobienia czegoś tak strasznego, że nie ptorafiłabym sie do nich przyznac nawet lekarzowi, psychologowi czy choćby księdzu na spowiedzi. Powstają gdzies tam w głowie i nie mam na nie wpływu. Oczywiście nie robię nic ale gdzieś tam wciaż tkwi strach, ze kiedyś strace kontrolę. Jakbym bała się siebie. Wolałabym umrzec niż zrealizować chocby 1 % z tych strasznych myśli. Na dodatek są one całkoiwicie i absolutnie sprzeczne z moją naturą. Znam też ten strach przez zemdleniem. A chyba najgorsze w takim zemdleniu byłoby to, ze inni ludzie pewnie by sie na mnie patrzyli. Czasem bedac w tłumie musze złapać się czegoś solidnego, zeby mieć oparcie. Jakby to miało mnie trochę chronic przed zemdleniem. Zyczę Ci wszystkiego najlepszego i zerknę tu za jakiś czas w nadziei znalezienia czegoś czymś byś się chciała podzielić :)