Mam Przyjaciela, z ktorym studiuje na jednym roku.Nasza przyjazn trwa krotko bo dopiero ok. 1,5 roku ale od razu znalezlismy wspolny jezyk. Po kilku miesiacach czulismy jakbysmy sie znali od zawsze. On jest bardzo skomplikowanym czlowiekiem.Zawsze wlasnie tak o nim myslalam-skomplikowany, wrazliwy, inteligentny.Ale zawsze go rozumialam, wiedzialam o co mu chodzi i potrafilam do niego dotrzec. Czesto prowadzimy dlugie ciezkie rozmowy, w ktorych on pyta mnie co to jest szczescie, jaki jest sens zycia itp.Zadawal mi pytania nad ktorymi wszyscy sie zastanawiaja ale one przyslaniaja mu wszystko. Zawsze jest tak ze przez ok.3 tygodnie wszystko jest ok, ma dobry humor, zapal do zycia a potem nagle 2 tyg totalnego dola, poczucie bezsensu. On zawsze oczekiwal ode mnie zainteresowania, uwagi, zrozumienia. Ja zawsze mu to dawalam. Interesuje sie co sie u niego dzieje, poswiecam mu duzo uwagi i czasu. Rozmawiam z nim, staram sie mu pomoc jak tylko potrafie.I udaje mi sie doprowadzic go do pionu, zaczyna znowu rozmawiac z ludzmi, chodzic na zajecia, organizowac sobie czas, ma chec do zycia i widzi sens tego co robi. Ale potem znowu zamyka sie w sobie, nie odzywa sie a potem pisze do mnie i prosi zebym cos zrobila, pomogla mu. Zawsze myslalm ze jest po prostu nieprzecietny, widzi wiecej niz inni, jest bardziej inteligentny. Ale ostatnio bardzo sie ode mnie odsunal a ja zdalam sobie sprawe ze to nie jest zwykla nadwrazliwosc i dociekliwy charakter. Co mam robic? prosze o pomoc. Bardzo mi na nim zalezy.
