Mam na imię Ania i w tym roku stuknie mi 28 lat
Jestem 'świeżo' po leczeniu na depresję... znowu;/ Ogólnie mam optymistyczne nastawienie do świata Znajomi zawsze mówili, że jestem taka wesoła i zwariowana, bo dużo się śmiałam i jak ktoś miał problem to przychodził do mnie... Jednak przykre doświadczenia, które często stawały na mojej drodze, sprawiły, że jestem inną osobą Mimo tego, że poczucie humoru mam takie samo to w mojej duszy zagościł smutek, który przy byle okazji o sobie przypomina... Wcześniej już 2 razy brałam leki na depresję i nerwicę lękową. Ale dopiero teraz poszłam do dobrego psychologa, który wyjasnil mi od czego te moje dolegliwosci. Okazało się, że od zaniedbania odżywiania czyli m.in. jedzenia w sresie. Wtedy witaminy i wartościowe składniki dla organizmu nie mają szans się wchłonąć, a przez to zostaje zaburzona chemia całego organizmu. A przede wszystkim mózgu Czyli smutek, złość, bezsenność itp. to wszystko chemia mózgu.
Poza tym, gdy się robi w życiu coś na siłę, wbrew naturze (praca, miejsce zamieszkania), wtedy organizm też daje znaki, że MA DOSYĆ!!!! - ja wtedy czułam jakbym miała za ciasną skórę
I tak z wielkiego miasta wróciłam na wieś do domu Pomogła mi w tym osoba, z która teraz jestem Tomek
Zaciągnął mnie również do lekarza psychiatry i psychologa. I ciągle mnie wspiera tylko, że ja nie mogę nadal uwierzyć w moją siłę. I przez to w innych ludzi. I w Tomka... I to jest jedna z moich poprzeczek a raczej murów! , który bardzo chciałabym przeskoczyć. A ten mur jest w mojej psychice
Kurde , ale sie rozpisałam:P No, ale mam nadzieję, że czegoś się nauczę od tych, którzy mieli podobną sytuację i udało im się przeskoczyć pewne problemy Również mam nadzieję, że ja będę potrafiła komuś pomóc... Postaram się
Podrawiam
