HEJ, jestem z Wrocka, i podobnie jak większosc na forum rownież cierpie na nerwice natręctw, od około 10 lat, i jak to bywa raz jest lepiej a raz gorzej. Mialam juz etapy nie wychodzenia z domu, itp. TO jest najgosze rozwiązanie. Trzeba wychodzić do ludzi, tylko w ten sposób bedziedzie w REALU. Jest to bardzo trudne, Ja mialam dreszcze, poty, serce omal nie wyskoczylo mi z klaty, ale postanowiłam że lęk nie odbierze mi zycia.Chcialam cieszyć sie z zycia, pomimo, lub właśnie dlatego ze cierpie na tą chorobę.
Dziś również się boje, ale dużo mniej, poprzez psychoterapie poznalam troche siebie, powtarzam sobie, ze jestem dobrym , wartościowym człowiekiem i mam prawo do życia, pracy, radości.Prowadze małą firmę, i zajmuję sie dzieckiem.
W tej chorobie chyba najgorsze jest to , że jest się takim samotnym, niezrozumialym-przynajmniej ma się takie odczucia.
Ja też tak sie czuje, dlatego chetnie z kimś porozmawiam na forum lub w realu, wymiaenimy sie doświadczeniami itp...
MASZ ochote porozmawiać, pisz!
