Witam serdecznie jestem nowym forumowiczem
Myslalem ze jestem normalny ale cos sie zaczelo dziac ze mna ale nie wiem co... szukam pomocy Nie chce lekow ani psychologow ale czuje ze nie bede mial wyjscia
Mam leki ktorych nie potrafie poskromic juz od 6 miesiecy Ogolnie jestem bez pracy od 10 miesiecy i nie mam odwagi wejsc na rozmowe kwalifikacyjna juz wlasnie od 6 miesiecy Czuje sie zerem dnem i najgorsza szumowina na tym swiecie Zepsulem zdanie o sobie juz w calej rodzinie Wszyscy mysla ze jestem nierobem i leniem Ale tak nie jest!!! Dziewczyna sie prawie odemnie odwrocila bo chce planowac zycie a ze mna nie da rady ( Koledzy nie moga sie nadziwic ze nie mam pracy juz tyle czasu Prawie wszyscy w moim otoczeniu pracuja wlacznie z dziewczyna Boje sie tak strasznie ze nie jestem w stanie normalnie funkcjonowac Przed rozmowa zawsze dochodze prawie do budynku firmy i nawet za klamke nie rusze a juz uciekam zestresowany, dlonie lataj mi na wszystkie strony... Ogolnie kiedy wracam do domu po takiej eskapadzie wszystko wraca do normy i czuje sie dobrze Ostatnio usilnie chcialem to zmienic i wkoncu pociagnalem za klamke Niestety w trakcie rozmowy w skretariacie zestersowalem sie tak ze bylo to uwidocznione maksymalnie Nie umialem utrzymac dlugopisu ( widzialem usmiechy u tych glupich ludzi (2 babki) i juz niestety tam nie wrocilem na drugi etap rekrytacji... Zalamalem sie tak ze juz teraz wiem ze jestem jeszcze w gorszym bagnie Zaczynam sie juz pomalu bac ludzi Coraz trudniej mi juz wychodzic np do duzych centr handlowych samemu Czuje sie nieswojo zaczynam sie dziwnie poruszac Nogi poruszaja sie jakims nieskoordynowanym ruchem... wlasnie w przypadku duzej liczby osob... jak ide z dziewczyna natomiast to wszystko jest ok i nie mam problemow O co tutaj moze chodzic??!!! Czuje sie takim zerem ze mysle ze oprocz jedzenia spania itd nic nie potrafie (mam wyzsze zawodowe) Myslenie o tym wszystkim mam obsesyjne - w kazdej minucie sie nakrecam myslami ze nic mi nigdy nie wyjdzie i ze nie wiem jak sie przelamac Moja glowa jest taka ciezka ( Duzo czuytalem o depresjach lekach itd w internecie i nie wszystkie elementy mojego zachowania mi pasuja np wbrew definicji jestem pobudzony seksualnie i nie mam z tym problemow Do tego nie mam problemow z snem Wieczorami odzywam bardzo znaczaco Gorzej rano - od rana sie wszystko zaczyna i konczy poznym popoludniem Wtedy leki i obawy mijaja Schudlem 4 - 5 kg przez te 6 miesiecy, jestem zdolowany na codzien, slabo sie odzywiam, mam problemy z mysleniem - wszystko o czym mysle to wlasnie o moim problemie, Co wazne nie mam i nie mialem nigdy mysli samobojczych i sie narazie nie zapowiada Siedze od paru miesiecy w domu i nie wiem jak z tego wyjsc Juz nawet mialem ochote zdewastowac i zniszczyc moj pokoj abym nie mial gdzie siedziec :)) do tego duzo pale i pije pare piwek 2 razy w tygodniu Napisalem dosyc dlugi post poniewaz chcialbym nakreslic caly moj obraz Moze ktos mial podobnie Moze da sie z tego wyjsc bez lekow i psychologow Wydaje mi sie ze to za dlugo juz trwa Ostatnio zlapalem sie za glowe ze tkwie w jakims bagnie juz 6 miesiecy siedzac w ciemnym pokoju Czekam od was na promyk nadziei oraz o ile to mozliwe na fachowa odpowiedz
