Elfik

Amani, polecam szpital, szpital, szpital psychiatryczny.... To wcale nie jest ostateczność, miejsce dla niedoszłych samobójców i osób niepoczytalnych. Tak samo jest ze wszystkim innym. Jak boli Cię brzuch to idziesz do lekarza, robisz badania, a jak to nie pomaga to idziesz do szpitala i tam badają Twój brzuch. Pozwól zbadać Twoją psychikę. Dobra placówka dużo daje. Trudno podjąć decyzję o dobrowolnym pobycie tam, ale lekarze mając Cię tam 24h na dobę, mogą Ci bardziej pomóc. Sam pobyt w szpitalu uczy dużo o naszej chorobie. Ja byłam raz, ale teraz znów się sypie, więc niebawem zgłosze sie po raz 2. Pozdrawiam, życzę dużo zdrowia i wytrwałości!

Hej hej. Mam na imię Ania i myślę, że znajdę na tym forum wsparcie oraz będe mogła go udzielic innym.

Witajcie. Mam 19 lat i na CHAD choruję od roku. Miałam jedną próbę samobójczą, po której byłam ponad 2 mies. w szpitalu psychiatrycznym. Obecnie biorę Lit i Pramolan. Jakis czas było dobrze, ale po jakis 2 mies. znów wszystko zaczęło sie psuć. Teraz jestem w jeszcze gorszym stanie niż rok temu przed próbą. Znów myśli samobójcze... Już nie wiem jak się czuję nawet. Odczuwam smutek i radość jednocześnie. Obecnie jestem tak szczęśliwa, że mam ochotę się zabić. To chyba podchodzi pod stany mieszane, ale nie chcę być lekarzem dla samej siebie. Przede mną kolejny pobyt w szpitalu. Ale boję się, że nawet jeśli mi tam pomogą, dom rodzinny mnie wykończy. Nikt nie pije, nawet nie pali. Niby wszystko dobrze, ale nie chce mieszkać z rodziną. Nawet nie chcą się postarać zrozumieć na czym polegają moje problemy. Obecnie mogę liczyc tylko na mamę, która ma nerwicę. Boję się, nie wiem co robić. Lekarz podejrzewa też borderline. Nie mam już siły. To okropne jak w rok można stracić chęć do życia...