Lost17

Specjal, Lubiłam chłopców , ale marzyć to za za dużo powiedziane. Kiedyś może byłam troche inna , moja matka rozstała się z ojcem . Nie miałam żadnego kontaktu z nim przez 4 lata choć mieszkał 10 km odemnie. Choć wydzwaniałam do nie go on nie chciał utrzymywać ze mną kontaktów. Nie miałam takiej pełnej rodziny która dałabymi przykład do naśladowania.Ojciec nie dał mi tej miłości ojczynej której każde dziecko potrzebuje , a najbardziej w wieku dojrzewania. Ja nadal próbuje się zmienić ale jakoś nie potrafie . Specjal, to co ty piszesz to mnie wogóle nie pociesza. Moja mama z babcia popierałaby to co piszesz . Napewno dziękowałyby Ci , że próbujesz wmówić mi to co one , ale homoseksualizm nie jest chorobą. Piszesz jeszcze , że założyłbyś fundacje dla ludzi homoseksualnych .. a zakładaj ,z chęcią bym się zapisała, nic by mi to nie zaszkodziło.

specjal , z homoseksualizmu nie da się wyleczyć. Ja próbowałam już wiele możliwości . Nawet książke czytałam "Zdążyć przed" Don Schmierer , ale jakoś książka też mnie nie uleczyła.

Kanashimi , oprócz rodziny nik nie wie o mojej orientacji. Mieszkam w małej miejscowosci a jak ktoś by wiedział i suchy rozeszłyby się to nie wiem jak bym to wytrzymała.

harpagan83 , moja ukochana jest heteroseksualna i z nią nie jestem .

harpagan83 , Nigdy nie byłam zakochana w żadnym chłopaku tak naprawde, ale gdy byłam młodsza lubiłam ich. Czasami myślałam że wezme ślub, będe miała dzieci a teraz już nie ma nawet o czym marzyć. Nie wiem dlaczego tak się stało , że pokochałam dziewczyne.

Tak, musze jeszcze wytrzymać te pare lat jakoś. Nie rozumiem jeszcze tego jaka krzywde mojej matce wyrządziłam ,że zakochałam się w dziewczynie. Ona i babcia twierdzą że wbiłam sobie to do tego pustego łba. To to jest nienormalne jak na siłe zmuszaja cie do szukania chłopaka , a ty jestes zakochana w kim innym.

Nie moge. Nie skończyłam jescze 18 lat, a pozatym musze skończyc jak najlepiej szkołe, musze się dużo uczyć a na prace nie byłoby czasu.

Ja nie moge jescze sama się usamodzielnić bo chodze do szkoly i zostało mi jeszcze dwa lata.

Jestem 18-nastoletnią dziewczyną zakochaną w dziewczynie.Moja matka wie o tym od ponad roku i nie che mi pomóc.Nie daje sobie rady już z moim życiem, ja ją prosze zyby mi jakos pomogła,poszła ze mną do psychologa a ona nie chce. Zmusza mnie do chodzenia z chłopakiem . Razem z babcią wyzywaja mnie że jestem odlutkiem ,że sobie to sama wmówiłam . Kilka miesięcy temu zrobilam to co mama chciała. Umówiłam się z chłopakiem i spróbowałam jak to jest . Wytrzymałam tylko tydzień przy czym schudłam 3 kg .Moja matka mnie nie nawidzi i mówi że jak prawda wyjdzie na jaw to mnie wygoni z domu. Powiedziała mi jeszcze ,że jak umrze to przezemnie. Nie rozumiem dlaczego ona mnie tak nienawidzi. Ja ją kocham i dowiedziała się o tym pierwsza . Ja nie rozumiem dlaczego nie chce mi pomóc.Problem sam nie zniknie.Oni mnie wszyscy trują że moje wszystkie koleżanki maja chłopaków tylko ja jestem odlutkiem społeczeństwa. Nie wiedzą za co ich taka kara spotkała. JA CHCE BYĆ NORMALNA ale nie potrafie a tym bardziej nikt nie chce pomóc mi dażyć do normalnosci. Moja matka powiedziała że jak wybiore sobie takie zycie to ona nie chce mnie znać, nie chce widzieć mnie w jej domu i musze liczyc na siebie. Ja juz całkowicie ogupiałam i nie wiem co mam zrobić? Pomóżcie mi.

aha z facetem się spotykasz ,a z kobietą jeszcze nie byłeś?

No wiesz, gdyby nie dochowała tajemnicy to wszyscy mogliby się odwrócić o demnie .Napewno wytykali by mnie palcami . Moja mama powiedziała, że niezniosłaby tego , tymbardziej ,że mieszkamy w małym miasteczu a tym wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. a ty jak jesteś bi to w jakim związku żyjesz?

Mnie też przydałaby się terapia grupowa . Do psychologa też musze wkońcu pójść ale jakoś nie mam odwagii. A co do tej dziewczyny to moje ujawnienie wiecznie odkładam na drugi dzień i tak minęło już 1,5 roku. Rozmawiałam z innymi lesbijkami ale one poradziły mi ,że w tym wieku nie warto się ujawniać bo to może być tylko zaburzenie dojrzewania i kiedyś moge być hetero. Ale jakoś nie chce mi się w to wierzyć. Ile masz lat?

sory, nie wiedziłam, że jesteś płeci męskiej. Ja również sama zdiagnozowałam chociaż nie jestem w 100% pewna co do tych osobowości. Korzystałeś może z pomocy jakiegoś psychologa albo psychiatry ?

paranoiczne i schizoidalne . A tobie co jest że się tu znalazłaś?

Ja jej o wszystkim powiedziałam przez anonimowe konto gg. Na początku nie chciała mi uwierzyć że jestem dziewczyną ale potem mnie już zrozumiała.