momiczka

Witaj. Ja czuje sie dokaldnie tak samo.Bywaja dni,ze leze calymi dniami w lozku,bo i po co mam z niego wychodzic.Biore rozne tabletki,zeby spac.Kocham sen,bo wtedy nie czuje bolu,smutku i nie mysle o tym co zle.Mam jednak cos wiecej.Wierze,mocno wierze,ze uda mi sie z tego wyjsc.Czasem wstaje i widze juz Slonce,znajduje male rzeczy,z ktorych ciesze sie pozniej caly dzien.Czasami moa depresja powraca, z jeszcze wieksza gwaltownoscia,ale wiem,ze nie moge tak zyc.Zycie mamy jedno.Bede sie modlic za wszystkich tutaj,by odzyskali wiare w sens zycia i tego,ze depresje mozna pokonac.TRZYMAM KCIUKI.DAMY RADE!!!!!!!

Witam To moj pierwszy wpis na tym forum.Od pewnego czasu mam taki stan ducha,jak wiekszosc z Was.W takich chwilach zawsze jakos bardziej czulam obecnosc Boga i umialam sie glebiej modlic i wierzyc,ze moj los rowniez sie odmieni.Zaufajmy Bogu,pomimo tego,co teraz przezywam,On nas kocha i nigdy nie opuscia.Pamietam pierwszy dzien mojej depresji.Weszlam wtedy na Internet i tak jakby przypadkowo znalazlam adres tej strony: http://www.zosia.piasta.pl/pergaminy.htm Przeczytajcie,mi to pomaga.Zycze,zeby slowa tam zawarte "Dziś zaczynam nowe życie"staly sie nasza dewiza zyciowa.Przeciez "W zyciu sa piekne tylko chwile.....dlatego czasem warto zyc" NAPRAWDE WARTO!!!