Znalazłam to forum z troski o bliską mi osobę u której podejrzewam ChAD. Bardzo proszę o pomoc w rozwiązaniu - czy to objawy depresji czy może ChAD i mniej więcej czy choroba jest w dużym stopniu zaawansowania.
Chodzi o bliską mi osobę (mężczyznę), który przez cale swoje życie pracował w jednej pracy i którą zakończył wraz z przejściem na emeryturę (liczył że będzie mimo to pracował). Wszystko wydawało się ok - będzie czas na odpoczynek po kilkunastu latach pracy. Niestety bezczynne siedzenie w domu miało swoje negatywne konsekwencje
Objawy: Wraz z upływem czasu się nasilały. Rozpoczęło się od fobii - tzn. wymyślonych historii o nagrywaniu przez innych i obgadywaniu na boku że jest nierobem i stracił pracę. Potem stany lezenia w łóżku i nic nie robienia, przez totalne unikanie ludzi z przeświadczeniem że życzą tylko źle. Ostatnio zakończyło sie wyjazdem na weekend do dzieci aby uciec od otoczenia małej przygnębiającej miejscowośći.
Od razu zauważę, iż stan smutku i przygnębienia nie jest stały. Na wyjazdach na wieś lub do dużych miast można zauważyć objawy radościi, czasami nawet w domu znajdzie sie zajęcie i chwila radości. Niestety po czasie wraca stan dużego smutku i przygnębienia. Martwi nas iż bliska osoba nie może sobie znaleźć żadnej pasjii ani zajecia na dluzej przez stan umysłu.
Czy to ChAD? Co możecie poradzic? Choroba jest bardzo zaawansowana :>
czy to ChAD - prośba o pomoc w rozpoznaniu i wskazówki
w Depresja
Opublikowano
Witajcie,
Znalazłam to forum z troski o bliską mi osobę u której podejrzewam ChAD. Bardzo proszę o pomoc w rozwiązaniu - czy to objawy depresji czy może ChAD i mniej więcej czy choroba jest w dużym stopniu zaawansowania.
Chodzi o bliską mi osobę (mężczyznę), który przez cale swoje życie pracował w jednej pracy i którą zakończył wraz z przejściem na emeryturę (liczył że będzie mimo to pracował). Wszystko wydawało się ok - będzie czas na odpoczynek po kilkunastu latach pracy. Niestety bezczynne siedzenie w domu miało swoje negatywne konsekwencje
Objawy: Wraz z upływem czasu się nasilały. Rozpoczęło się od fobii - tzn. wymyślonych historii o nagrywaniu przez innych i obgadywaniu na boku że jest nierobem i stracił pracę. Potem stany lezenia w łóżku i nic nie robienia, przez totalne unikanie ludzi z przeświadczeniem że życzą tylko źle. Ostatnio zakończyło sie wyjazdem na weekend do dzieci aby uciec od otoczenia małej przygnębiającej miejscowośći.
Od razu zauważę, iż stan smutku i przygnębienia nie jest stały. Na wyjazdach na wieś lub do dużych miast można zauważyć objawy radościi, czasami nawet w domu znajdzie sie zajęcie i chwila radości. Niestety po czasie wraca stan dużego smutku i przygnębienia. Martwi nas iż bliska osoba nie może sobie znaleźć żadnej pasjii ani zajecia na dluzej przez stan umysłu.
Czy to ChAD? Co możecie poradzic? Choroba jest bardzo zaawansowana :>