nerwuszek

do panifreud

Zgadzam się z tym,że ważne jest jak postrzegają nas bliscy.Myślę że jest to bardzo istotne żeby odróżnić stany depresyjne od typowej nerwicy.

Nauczyłam już się żyć z moją nerwicą,wiem że na mnie nie działają terapie,jeszcze nie natrafiłam na dobrego psychoterapeutę.W Polsce ze świecą szukać dobrego lekarza.

Witam wszystkich forumowiczów.Moja "przygoda" z nerwicą jak ją nazywam cichym zabójcą zaczęła się 21 lat temu.Miałam wtedy zaledwie 14 lat.Walczę i zmagam się z nią na co dzień.Niestety ta choroba zostaje z nami na zawsze.Można ją zaleczyć albo nauczyć się z nią żyć.U mnie niestety uderza z nienacka Przychodzi w różnej postaci objawów fizycznych jak i tych psychicznych które w głowie robią zamieszanie.Najgorsze jest to że u mnie się ją dziedziczy Miała ją moja babcia,mama teraz ja i niestety pierwsze jej objawy ma moja10letnia córka również.Wokół nas jest wielu ludzi którzy nie rozumieją co tak naprawde nam dolega.Ja przynajmniej wiem jak mogę pomóc mojej córce...