mewa

Cześć wszystkim - wszak nie jestem nowym użytkownikiem, ale minęło sporo czasu od mojej ostatniej aktywności (4 lata? 5?), także chciałbym się ponownie przywitać. W najbliższych nadchodzących dniach zamierzam powrócić na forum (nie wiem, czy w charakterze obserwatora jedynie, czy może pełnoetatowego "wypowiadacza się"). W związku z tym, jak wspomniałem, witam się z wszystkimi obecnymi i mam nadzieję, że wciąż są tu osoby, które te parę lat temu tu poznałem :)

Pozdrawiam, mewa

bierzesz jakies leki?? to moze i ja zaryzukuje chociaz lampke winka hi hi

nie, nie biore [zapewne jeszcze nie...]a mialem na mysli to ze pije za czesto i za duzo, co nie jest dobre... ferie ledwo sie zaczely a juz kilka dobrych "szumów" bylo

czy to nie przypadkiem Karmi?

Hehe nie, to był jakiś browar, z którym miałem do czynienia na północnych terenach ziem czeskich

Jovita współczuję, ja się z kolei martwię, by za dużo nie wypić w najbliższychdniach

Mnie ostatnimi 2 laty bardzo często boli głowa [prawa strona], kark [prawa strona] i hmm oko [prawe]. A i często zdarza mi się, że słyszę przeciągły, wysokiej częstotliwości pisk, bardziej niejako po prawej stronie... po kilkunastu sekundach/kilku minutach przechodzi. Jednakże jestem jeszcze na etapie początków pracy nad sobą, jeszcze przed wizytą u specjalisty więc nie potrafię tego przypisać nigdzie.

gdy już wyzdrowieję kupię beczkę wódki i się zachleję na śmierć ze szczęścia.

z chęcią bym dołączył

Ja może nie to, gdy wyzdrowieje, ale "w trakcie" zdrowienia mam zamiar wypełniać pomału swoją listę 'rzeczy-do-zrobienia' - jednak niektóre z nich będę mógł zakończyć dopiero po osiągnięciu, że tak powiem, hmm stabilizacji...

A jeżeli już poprzednicy wymieniali, to tylko niektóre z nich:

- wyprostować swoje sprawy związane z szeroko pojętą edukacją [studia]

- wrócić do swoich zainteresowań [gitara, język fiński]

- zaangażuję się w końcu w związek emocjonalny

- zacznę cieszyć się życiem, bez lęków i permanentnego stresu

Kubenos1987Witam na forum [mimo, iż sam jestem tu w zasadzie od niedawna] i gratuluje pozytywnego myślenia - to najważniejsze!

Zapraszamy do czytania i udzielania się wedle woli

Kurcze, dobrze że nie zawiesiłam jeszcze bombek

Taak, nie ma to jak zerwać bombkę i pobiegać z nią po domu - głupie sierściuchy Moja kotka też jak pobiegała w szale troche to potem zaległa i był spokój

"Kot śpi 24 godziny na dobę. Niektórym potrzeba więcej"

tak to byl chyba Amsterdam Maximator i mial 11,6%

wpiszcie na google jak cos, bo nie wiem czy jak podam linka do sklepu to jakies ostrzezenie od moderatora nie bedzie

trafilem tez raz na piwko co mialo 0,4% [cztery dziesiate!]

Heh, chomiki są fajne - było ich kilka

luthien Twój kot jest podobny trochę do mojego, tylko jaśniejszy mój kiedyś mi opędzlował prawie całe płatki śniadaniowe jak wyszedłem z kuchni na chwilę, a szynka też na porządku dziennym

[leciutki off-topic]

Ja mam często wręcz przeciwnie - że chciałbym sobie postać/zapalić sam, powiedzmy w spokoju, na uczelni, ale zawsze się ktoś pojawia. Nie chodzi o to, że ludize lgną konkretnie do mnie, bo to tylko czasem, ale wszyscy chcą pogadać i zawsze mnie oblegnie zróżnicowanej wielkości grupka.

Wielbark napisałeś, że Twoja żona nie bardzo "może i umie iść" z Tobą przez problemy - myślę, że pomimo szczerej i długiej rozmowy Ona potrzebuje paradoksalnie również Twojego wsparcia, ponieważ na pewno jest jej ciężko patrzeć jak cierpisz.

ja pilem kiedys taki co mialo chyba 10,4% nazywalo sie Maximator czy jakos tak

James Hetfield [Metallica] - Mama Said

utwor bardzo ladny, swietna aranzacja, tekst i wykonanie;

ale ten link prowadzi do wersji akustycznej w wykonaniu jedynie Hetfield'a - moim zdaniem lepszej niz studyjna

chcialem tez wlepic Noting Else Matters z Woodstock'u '99 ale pare stron wczesniej sie pojawilo juz [wersja studyjna]

mam pelno uluionych i jak dla mnie swietnych utworow, ale pomalu bede dopisywal

Heh, miłosierdzie miłosierdziem, ale najważniesze, ze sie poczułaś z tym dobrze

Ja przed chwila wymyśliłem prezent dla ojca, została jeszcze matka, siostra i kilka pająków w pokoju

Witam wszystkich,ciesze sie ze znalazłam to forum,teraz wiem,ze nie jestem sama i nie zwariowałam.Tu jest tyle do czytania,ze nie wiem kiedy nadrobie.

Ja jak widze tematy co maja po 30 stron to wciskam X a tak powaznie to staram sie czytac co najmniej ostatnich pare stron, zeby byc chociaz mniej wiecej w aktualnym stanie watku.

Ale teraz nadchodza swieta to mysle ze duzo nadrobie.

A i oczywisice witamy witamy

Zagubiona=> godne pochwaly to co zrobilas

Ja jeszcze nic nie zakupilem, oprocz malego prezentu dla siebie, ktory dalem matce zeby mi zapakowala

Bede musial cos pokupowac, nie mam pojecia co jak zwykle, ale to i tak po srodzie jak mi sie zajecia skoncza.

ane23 chyba cos tam pomieszalas z cytatem

Odniose sie rowniez do tego co pisalas o nie niszczeniu ubran [mimo iz delikatnie odbiega to od martwienia sie] - ja mianowicie nie potrafie rowniez "niszczyc" ksiazek, tzn. jak jakas czytam to nie dotykam krawedzi, uwazam na rogi a nie daj panie grzbiet zgiac! to najgorsze by bylo. A ze lubie czytac ksiazki i lubie bardzo je kupowac to caly czas wygladaja jak nowe i nie wieza mi ludzie ze zostaly przeczytane heh

strasznie mnie to meczy:(

wiem, nie mozna sie ani na chwile zrelaksowac, odpoczac - caly czas wiemy, ze jest tam "cos" o czym trzeba myslec...

Zagubiona=>

Doskonale Cie rozumiem, pierwsza czesc Twojego postu moglbym sam napisac o sobie.

anonim

Tez czekam jedynie na wolne, odpoczac... na sylwestra tez chyba zostane w domu. Moge niby isc z kolesiami sie napic gdzies na jakis wysoki punkt, ale nie wiem, zimno i w ogole. Chcialbym jakas kameralne spotkanie ze znajomymi, ale ten idzie na impreze, ten na inna, ta i ten wyjezdzaja i kicha jest.

Wszystko analizuje najpierw żeby byc przygotowany na wszystko.

Ja identycznie - jesli czeka mnie jakas sytuacja mniej codzienna, to musze wiedziec doslownie wszystko - gdzies isc, co zrobic, jak, co zabrac, co zrobic jesli cos tam pojdize inaczej, jak to inni mieli - a i tak sie denerwuje, z kazda godzina coraz bardziej - bledne kolo.

Ja się za bardzo martwię na zapas i po nie kąt przez to też boje się ruszyć z miejsca z własnym życiem...

Jest to tez jeden z moich problemow boje sie podejmowac inicjatywe, cos zrobic, wziac sie za siebie

tak, strach i martwienie sie na zapas, rozpatrywanie wczesniejszych sytuacji - "co by bylo gdyby..."

A'propos ubran pare osob wspomnialo - jak cos nowego kupie to taktuje to idealnie, skladam

A zniszczenie w wyniku prania? Coz, bylo kilka ekstremalnych sytuacji ze niektorych ubran [nowych] ... nie pralem. Mozna powiedziec, ze sie "wietrzyly" wiszac w pokoju. Okropne

Ale juz sa przeprane

U mnie w domu nigdy nie było prawdziwych świąt, niby były jakieś przygotowania, choinka, ale atmosfery nie. Zawsze tak czułam, że moja rodzina podchodzi do tego tak, że odbębnijmy już ten cały rytuał i róbmy to co zawsze

zupelnie jak u mnie; udawane usmiechy i napinanie sie na jakas rozmowe, dobrze ze przynajmniej telewizor jest wlaczony

nigdy nie wiem co kupic jako prezenty, a i pieniedzy nie mam teraz bo przepilem

zreszta ja sam nie lubie dostawac prezentow, nie tylko swiatecznych, nie lubie jak mi sie zyczenia sklada

jedyny plus swiat to fakt, ze lubie gotowac i ze na uczelnie nie trzeba bedzie biegac

a klimatu nie czuje

A ja mam w samym środku roku - 1 LIPIEC

ja rowniez 01.07

a wszystkim co juz mieli zycze wszystkiego dobrego i samych sukcesow!

mewa - takie przezwisko otrzymal glowny bohater 'opowiesci szalenca' gdy trafil do szpitala psychiatrycznego, autorstwa j. katzenbach'a

przeczytanie tej ksiazki wywolalo u mnie pewne zainteresowania, zwiazane z jej tematyka, co rowniez spowodowalo w koncu 'wziecie sie' za siebie i swoje problemy

uciekam od ludzi bo mnie męczą i to właśnie przez nich dostaję doła. najchętniej wogóle z nikim się nie widuję. nawet kiedy dzwoni telefon nie odbieram bo nie chce mi się gadać. najszczęśliwsza jestem gdy mam święty spokój.

u mnie podobnie - zle sie czuje przebywajac w wiekszej grupie ludzi, dziala na mnie wyniszczajaco ta wrzawa, nagromadzenie stanow emocjonalnych innych osob, ktore w jakis dziwny sposob wyczuwam [na przyklad w dosc zatloczonym pubie]

i tak jak żmija, nie odbieram telefonow - moze nie to ze nie chce mi sie gadac, choc to rowniez, ale glownie dlatego ze boje sie odebrac; nie wiem co dana osoba chce, moze gdzies mnie wycignac, gdzies bede musial isc albo ona przyjechac do mnie;

nie lubie wychodzic, najchetniej siedzialbym w domu, boje sie ludzi chyba

wyjatkiem sa kameralne spotkania ze scisla grupa znajomych, wtedy jest ok, choc nie zawsze

czuje tez duze obawy przed przebywaniem z inna osoba sam na sam - wtedy zachodzi koniecznosc rozmowy, co mnie jeszcze bardziej stresuje, poniewaz mam teraz ciezki okres [dluuugi...] i najchetniej to bym sam ze soba zostal i sie zamulil [np. wracajac z uczelni], jak rowniez denerwuje sie, ze zanudzam te druga osobe [wlasnie z powyzszych przyczyn - nie moge sie skupic na pogodnej rozmowie]

mysle ze moze byc to pewne stadium fobii spolecznej, bo rowniez boje sie zajec z wf-u, przed ktorymi jestem caly dzien spiety i nie moge sie juz kompletnie na niczym skupic [z czym i tak mam wielkie problemy]

w trakcie meczu na wf-ie mam ciagle wrazenie, ze wszyscy sie na mnie patrza i ze mnie smieja [choc w rzeczywistosci smieja sie z jakichs tam zartow albo ogolnie ze wszystkich bo to weseli ludzie heh] no ale mnie to blokuje

Spora zasługę mial w tym stety bądź niestety alkohol, na poczatku tylko po nim potrafilam byc wyluzowana i wygadana

noo, z alkoholem trzeba uwazac, ja pije gdy jest mi ciezko [podejrzewam depresje] - a ze pije czesto bardzo...

Moj nastroj jest tak beznadziejnie zalezny od tego czy ktos ze mna pogada, usmiechnie sie czy krzywo sie popatrzy.

w pewnym stopniu mam podobnie: jednak u mnie to jest tak [odnosze sie do tego wyczuwania stanow emocjonalnych o ktorych pisalem na poczatku] ze jak jestem w grupce osob i wyczuwam, ze "z kims jest cos nie tak", to znaczy ze cos go trapi lub zle sie czuje w tej grupie, wtedy ja za czynam sie denerwowac ze cos jest nie tak i sam trace pewnosc; jednakze nie przejmuje nastroju tej osoby, co sie w psyhologii jakos nazywa, tylko wyczuwam go ze skutkiem negatywnym dla mnie

A po drugie miej świadomośc tego, że czasem Twoje najbliższe osoby bez Ciebie bardzo się nudzą .

heh, fajne stwierdzenie

i tak to sie wszystko zapetla: depresja, fobia spoleczna, samoobrzydzenie...

troche dlugi post wyszedl, jesli troche zboczylem z glownej mysli tematu, to hmm wybaczcie

moje problemy na studiach zaczely sie okolo roku temu - jeszcze na trzecim roku; zaczalem tracic kompletnie chec zajmowania sie tym czym powinienem, wychdzenia z domu, uczeszczania na zajecia itp [tak ogolnie rzecz biorac]; teraz, 2 miesiecy pozniej, gdy jestem juz na 4 roku nie mam juz kompletnie zadnej motywacji - boje sie myslec ze musialbym cos sie uczyc, a mysl o tym czego mam sie uczyc i to, ze bede w tym zawodzie cale zycie jest dla mnie ohydna, przerazajaca i dolujaca; jak wspomnieliscie wczesniej, ja tez mam problemy ze snem - czuwanie do kolo 5 godziny, czasem juz po prostu nie ide w dany dzien na uczelnie, nie tylko z braku motywacji jak rowniez dlatego ze nie mam sily po prostu wstac; wyklady opuszczam, cwiczenia tez a niektore przedmioty to juz w ogole sobie podarowalem na ten rok...

ostatnio wydaje mi sie, ze jakbym przerwal studia na rok, nadrobil w tym czasie wszystkie braki i chodzil do jakiejs pracy to moze by mi sie polepszylo, wyrwalbym sie z tego marazmu w jakim tkwie, z depresji i strachu oraz skupil na innych swoich dolegliwosciach bezposrednio polaczonych z tematyka tego forum, ze tak to okresle; aczkolwiek z drugiej strony nie wiadomo czy sie zmobilizuje i przelamie zeby przez ten okres chociaz jakas prosta prace wykonywac - ale mam nadzieje ze tak, i ze mi to dobrze zrobi...

w zasadzie teraz dopiero zaczalem sie zastanawiac tak naprawde nad swoim zyciem, co chce robic itp - a kierunek studiow dlaczego taki wybralem? nie wiem. moze milczaca presja rodzicow, ktorzy sa rowniez w zawodzie, moze brak scisle sprecyzowanych zainteresowan, planow, ambicji, pasji - moze cos zgola innego

w kazdym badz razie to byl blad, jeden z tych zyciowych bledow nawet powiem, ale po 4 latach nie bede zmienial uczelni, zreszta awantura bylaby wtedy baaardzo 'rozlozona w czasie' a i ile mozna byc na utrzymaniu rodzicow...

coz pozdrawiam, cos trzeba bedzie wymyslec

witam wszystkich, jako ze pierwszy raz sie udzielam

poczytalem troche i ogolnie widze ze nie da sie dokladnie sprecyzowac jak wyglada rozmowa u psychiatry, jednak ja mam troche inne pytanie:

jak to wyglada z aspektow, ze tak powiem, "organizacyjnych"? mianowicie, czy sie siedzi, lezy na takiej kozetce jak w filmach, czy lekarz sie na ciebie patrzy, czy muzyka leci, czy mozna chodzic po pokoju, zapalic? ile trwa rozmowa?

jak to u Was bylo/jest? wiem na przyklad, ze nie wytrzymam kontaktu wzrokowego...

jak powiedziec co mnie sprowadza do lekarza, skoro nie mialbym pojecia od czego zaczac? tak po prostu mowicie doslownie i prosto z mostu co Wam dolega? nie moge sie zdobyc na odwage, by sie wybrac do lekarza, w takim stopniu, ze wole chyba dalej tak zyc, jak teraz, w kajdanach...

dzieki Wam z gory za jakiekolwiek skrawki informacji