zbbyych

Może napiszecie jakie macie skryte marzenia których boicie się ujawnić przed partnerem

Jesli nie pozwolisz mu realizować swoich fantazji to bedzie to robil w ukryciu lepiej jest abyś z nim realizowała fantazje jego i swoje mysle że jesli razem będziecie spelniać swoje fantazje wszystko bedzie w porządku

pewnie nikt nie jest bez winy wiele można gdybać mysle że ważne jest to kto co pisze bo trzeba przyjąć że pisze prawdę ja stwierdzam fakty jesli ktoś widzi to inaczej nie mam ochoty kogoś przekonywać bo wiele można mówić i widzę że jesli sie nie udowodni to zawsze znajdą sie obrońcy

prawo ustanawiają ludzie a czy oni żyją zgodnie z prawem?

to co zakazane zawsze ciągnie i zawsze są z tego pieniądze więc czym więcej zakazów tym więcej kasy do zarobienia tylko kto zakazuje a kto zarabia mysle że każdy wie o tym tylko głupich udaje że z tym walczy a sam profity bierze

dla ciebie może żadnego a dla innych pewnie ma jeśli nie masz ochoty napisać co sądzisz to nie pisz nikt cie nie zmusza do tego

może obejrzyj z nim zobacz co lubi poznaj go a nie zakazuj czym więcej zakazów tym więcej tajemnic tym więcej sie oddalacie i wtedy może szukać kogoś kto go zrozumie

dla ciebie to smieszne że ogląda dla niego może być smieszne co innego co ty robisz i po co pewnie lubisz fryzjera paznokcie on lubi filmy gdyby ci zakazał tego co lubisz co byś zrobiła

zależy jakim jest typem czasem zastraszanie pomaga ja uważam że najlepszym wyjsciem jest mu to uświadomić że więcej traci jak zyskuje pomóc mu w odnalezieniu zajęcia które go wciągnie zainteresuje spróbować go zrozumieć dlaczego pije co mu to daje starać sie go zrozumieć nie robić mu awantur dac czas na przemyslenie swojego zachowania choć mysle że każdy przypadek jest inny nie ma jednej recepty

co sądzicie o osobie która ciągle robi problem z niczego wykorzystuje własne dziecko do załatwiania swoich spraw kosztem jego zdrowia

ciągle obwinia innych że jej życie zmarnowali a ona musi się poświęcać jest jej ciągle zle zasługi przypisuje sobie a porażki innym

ciągle zasypuje głupimi pytaniami najpierw agresja potem płacz skrucha i tak w koło

pozdrawiam

może kiedyś zrobimy spotkanie dla osób żyjących w towarzystwie osób toksycznych

szukasz usprawiedliwienia ?

mysle że wiem co czujesz wyjście jest trudne ale możliwe w większości zależy od ciebie musisz zadać sobie pytanie czy chcesz bo nie bedzie łatwo a może postaw sobie takie wyzwanie to podstawa

dokładnie granice sie zacierają płynie sie z prądem i nawet nie wiadomo że jest sie na otwartym morzu

właśnie ludzie mądrzy wpadają w te sidła bo myslą że sobie poradzą lecz niestety mylą sie a potem nie da się cofnąć czasu więc lepiej nie zaczynac jesli jest czas

jedynym i najlepszym wyjsciem jesli to możliwe jest własnie wyprowadzka a czas leczy rany i w spokoju szybko sie zabliznią

zawsze jest jakis powód aby zacząć ale trzeba szukać powodu aby przestać pewnie gdzieś głęboko wiesz dlaczego zaczęłaś teraz musisz zebrać siły a może kogoś kto będzie chciał pomóc otrząsnąć sie z tego jesli spadło sie już na dno to trzeba sie z niego odbić mam nadzieje że będziesz umieć to zrobić trzeba mieć dla kogoś albo czegoś powód aby żyć a pewnie ty też jesteś komuś potrzebna tylko może nie widzisz tego pozdrawiam

agniesia01, Ja mysle że moze nie wie że potrzebujesz pomocy uważa że jesteś już dorosła masz swoje życie i nie chce ci sie narzucać mysle że jedynie szczera rozmowa może to wyjaśnic a duma jest złym doradcą pozdrawiam

-- 03 maja 2011, 07:58 --

agniesia01, Ja mysle że moze nie wie że potrzebujesz pomocy uważa że jesteś już dorosła masz swoje życie i nie chce ci sie narzucać mysle że jedynie szczera rozmowa może to wyjaśnic a duma jest złym doradcą pozdrawiam

Hmmm kiedy minie...

 

trudno mi jednoznacznie to określić, to już jest indywidualna sprawa...

 

Może napiszę tak:... NIE JESTEŚ KIMŚ GORSZYM.... ALKOHOLIZM TO CHOROBA !!!

 

Choroba... tak jak nerwica, cukrzyca czy padaczka... i co, czy ludzie chorujący np na cukrzycę są GORSI????

Ja wiem, że to się tak łatwo mówi.. ale uświadomić sobie to tak do końca i przekonać samego siebie o tym nie jest łatwo. Mnie z pewnością pomogła wiedza zdobyta na terapii. Wiesz, że ludzie cierpiący na chorobę alkoholową to ludzie bardzo wrażliwi... a to przecież nie jest wada, raczej zaleta z tym, że dla nas trudna do ogarnięcia i stąd próbujemy sobie jakoś ulżyć... no mnie to na dobre nie wyszło

 

Ja jakiś czas po rozpoczęciu terapii nie chodziłam na imprezy alkoholowe, żeby sobie nie dowalać właśnie takich negatywnych uczuć, tak też zalecali na terapii, łatwo wtedy o powrót do picia. Pokusa bywa silniejsza, a szkoda zmarnować np takich 25 dni :)

 

Dzisiaj już bywam na takich imprezach, no bo nie da się całkowicie wykluczyć alkoholu z życia, mogę jedynie zadbać, aby było go jak najmniej w moim otoczeniu, on jest gdzieś obok.. byle był w odpowiedniej odległości ode mnie

To o czym piszesz odczuwałam nie raz, byłam zła na siebie że akurat mnie ta choroba trafiła.. nie mogła np w sąsiadkę no ale cóż.. tu pomógł też czas.. im dłużej nie pije tym łatwiej mi... i jest mi dobrze z tym że jestem trzeźwa bo jak widzę na imprezie tych sponiewieranych ludzi to przypominam sobie jak ja wyglądałam brrrr... nie chce znowu tak wyglądać.

 

Jesteś CHORY

pytanie czy Ty siebie o tym już przekonałeś ????

Uznałeś się za alkoholika ????

 

p.s.

właśnie sobie przypomniałam te zazdrosne spojrzenia ludzi z pracy.. jak po imprezie integracyjnej wracaliśmy do domów... Ja zadowolona z życia wsiadam do mojego fajnego autka, a oni z bólem głowy i mdłościami do autokaru.... nic tylko współczuć

 

Pozdrawiam

i życzę wytrwałości

najważniejsze jest dziś :).. DZIŚ NIE PIJĘ

wszystko ma dobre i złe strony więc warto niepic bo wtedy mamy więcej czasu na przyjemności których trzeba sobie poszukać a najlepiej jak jest ktoś obok i w tym pomorze

Witam!

Mam 35 lat fajnego męża i troje wspaniałych dzieci. Mieszkam w jednym domu z ojcem alkoholikiem i matką, która go bardzo nienawidzi, ale go nie wyrzuciła z domu. Czyli wniosek jest taki, że żyję w domu pełnym nienawiści między rodzicami, w dzieciństwie wykorzystywali mnie do kontaktów między sobą, bo sami nie rozmawiali a jeżeli już to w formie wyzwisk i przekleństw. Ojciec bił mamę, ona ciężko pracowała, nie miała czasu dla mnie, ciągle na mnie krzyczała, obrażała się, wpędzała w poczucie winy i tak jest do dzisiaj. Mama nie lubi mojego męża i jego rodziny, wpada w straszną złość, kiedy chcemy do nich jechać, nie podoba się jej co i kiedy robimy z mężem, drażni ją moja obecność, mam wrażenie, że chce mnie kopnąć w d..., w jej obecności trzęsą mi się ręce ze strachu, nie potrafię normalnie myśleć. Wiem, że miała ciężkie życie, ale przecież to nie jest moja wina, nie mogę płacić za ich błędy, a jednak to robię. Nigdy nie podnosiłam głosu, nie chciałam kłótni dla świętego spokoju, siedziałam w kącie i płakałam a i tak musiałam mamę przepraszać za zachowanie ojca, męża, za rzeczy których nie było a sobie wymyśliła, że coś robimy podobno przeciwko niej, że jej nie dość szanujemy, nie dość troszczymy się o nią.Mama jest bardzo mądrą kobietą, ma własną firmę wszyscy ją doceniają i szanują, ale w domu jest piekło, ciągłe niezadowolenie, złość, obrażanie.

Ostatnio coś we mnie pękło powiedziałam jej co czułam w dzieciństwie jak z ojcem walczyli, jak bardzo się jej boję, że nie chcę żeby tak się zachowywała. Ale to tylko pogorszyło wszystko, bo tylko ona ma rację, a my ją krzywdzimy. Jestem bardzo zmęczona tą sytuacją, ale trzeba żyć dalej dla własnych dzieci, tylko jakto dalej ciągnąć z tak ogromnym i ciągłym poczuciem winy?

a może to osoba która chce miec wpływ na wszystko i na wszystkich jest przyczyną

witam chce się tu troszkę rozejrzeć