Witam wszystkich forumowiczów! Chyba dopiero dziś uświadomiłam sobie, że potrzebuję pomocy. Pierwszym krokiem jest rejestracja na tym forum, dalej nie wiem co mam robić...Może powinnam wypowiedzieć się w rubryce jakiegoś podtematu, ale nawet nie wiedziałabym w który się wpisać. Mam 23 lata i poczucie nieustającego napięcia. Lęk towarzyszy mi w prozaicznych momentach- wyjście na pocztę, sklepu, ale najbardziej boję sie chodzić na uczelnię. Strach przed kompromitacją, nieodpowiednim przygotowaniem a broń Boże przed wystąpieniami na forum paraliżuje mnie i często nie idę, co póżniej owocuje komplikacjami i koło się zamyka. Choruję także na autoimmunologiczną chorobę naczyń krwionośnych i zastanawiałam się czy to również nie jest ze sobą powiązane. Naprzemienne napady euforii i przygnębienia często powodują u mnie autoagresje- samookaleczam się od wielu lat czując w chwili wykonywania-ulgę a póżniej ogromne poczucie winy. Starałam się dość zwięźle wymienić istotne kwestie a tak totalnie od siebie mogę powiedzieć, iż czuje się jak zagubione dziecko, które boi się próbować czegokolwiek i woli uniknąć konfrontacji, żeby nie ponieść porażki...
Kilka słów o sobie
w Witam
Opublikowano
Witam wszystkich forumowiczów! Chyba dopiero dziś uświadomiłam sobie, że potrzebuję pomocy. Pierwszym krokiem jest rejestracja na tym forum, dalej nie wiem co mam robić...Może powinnam wypowiedzieć się w rubryce jakiegoś podtematu, ale nawet nie wiedziałabym w który się wpisać. Mam 23 lata i poczucie nieustającego napięcia. Lęk towarzyszy mi w prozaicznych momentach- wyjście na pocztę, sklepu, ale najbardziej boję sie chodzić na uczelnię. Strach przed kompromitacją, nieodpowiednim przygotowaniem a broń Boże przed wystąpieniami na forum paraliżuje mnie i często nie idę, co póżniej owocuje komplikacjami i koło się zamyka. Choruję także na autoimmunologiczną chorobę naczyń krwionośnych i zastanawiałam się czy to również nie jest ze sobą powiązane. Naprzemienne napady euforii i przygnębienia często powodują u mnie autoagresje- samookaleczam się od wielu lat czując w chwili wykonywania-ulgę a póżniej ogromne poczucie winy. Starałam się dość zwięźle wymienić istotne kwestie a tak totalnie od siebie mogę powiedzieć, iż czuje się jak zagubione dziecko, które boi się próbować czegokolwiek i woli uniknąć konfrontacji, żeby nie ponieść porażki...
Pozdrawiam!