Od dłuższego czasu prawie każdej nocy budzę się całkowicie zlany potem. Jestem tak mokry, że trzeba zmieniać pościel, nawet przy dużym wysiłku nie pocę się aż tak. Zauważyłem, że problem ten pojawia się tylko w noce poprzedzające pójście na uczelnię. Kiedy nigdzie się nie wybieram następnego dnia (weekend, wakacje) bez problemu przesypiam całą noc (pomijając fakt, że potrzebuję co najmniej godzinę żeby jakoś zmusić się do zaśnięcia). Problem pojawia się nawet gdy nie mam żadnych powodów do obaw następnego dnia na uczelni i wcale nie czuję się poddenerwowany. W sumie przez lata studiowania (kiepsko idzie, już studiuje dłużej niż powinienem) strasznie się "nastresowałem". Już wcześniej byłem dość nerwowy w ważnych momentach, ale teraz zamieram ze strachu podczas sprawdzania listy obecności bo muszę powiedzieć "jestem"...podobnie z witaniem się z sąsiadami na klatce schodowej, z większością się już nie witam, bo to za duży "wysiłek" :/
Powinienem iść z tym do lekarza (psycholog czy psychiatra? Do psychologa już chodziłem z innymi problemami wcześniej, ale to pomaga na bardzo krótki okres czasu), czy poczekać aż samo przejdzie? Albo może zrobić coś jeszcze innego?
Nocne poty...
w Nerwica lękowa
Opublikowano
Witam,
Od dłuższego czasu prawie każdej nocy budzę się całkowicie zlany potem. Jestem tak mokry, że trzeba zmieniać pościel, nawet przy dużym wysiłku nie pocę się aż tak. Zauważyłem, że problem ten pojawia się tylko w noce poprzedzające pójście na uczelnię. Kiedy nigdzie się nie wybieram następnego dnia (weekend, wakacje) bez problemu przesypiam całą noc (pomijając fakt, że potrzebuję co najmniej godzinę żeby jakoś zmusić się do zaśnięcia). Problem pojawia się nawet gdy nie mam żadnych powodów do obaw następnego dnia na uczelni i wcale nie czuję się poddenerwowany. W sumie przez lata studiowania (kiepsko idzie, już studiuje dłużej niż powinienem) strasznie się "nastresowałem". Już wcześniej byłem dość nerwowy w ważnych momentach, ale teraz zamieram ze strachu podczas sprawdzania listy obecności bo muszę powiedzieć "jestem"...podobnie z witaniem się z sąsiadami na klatce schodowej, z większością się już nie witam, bo to za duży "wysiłek" :/
Powinienem iść z tym do lekarza (psycholog czy psychiatra? Do psychologa już chodziłem z innymi problemami wcześniej, ale to pomaga na bardzo krótki okres czasu), czy poczekać aż samo przejdzie? Albo może zrobić coś jeszcze innego?
Z góry dzięki za odpowiedzi.
PS
Mam nadzieję, że napisałem w dobrym dziale.