mirabelka

nie posiadam samochodu...

ale generalnie, w sumie każdego jest w stanie co innego 'odstresować'.

więc chyba ciężko znaleść 'złoty środek' odpowiedni dla wszystkich zestresowanych ludzi :)

muzyka w słuchawkach...

albo spotkanie z bliska osoba.

ja rzuciłam palenie przez moją nerwicę.

to można na pewno uznać za plus :)

z tymi lekami to tez tak jakos dziwnie jest..bo mi nieraz pomagaja po dwoch dniach, nieraz po dwoch miesiacach...

gdybym chciała się odchudzić, może i bym się cieszyła z tego, ale normalnie jestem obżartuchem i teraz czuję że coś jest nie tak, kiedy nie mogę patrzeć na jedzenie...

wiesz co, miałam ten sam problem (nadal mam, ale to już inna sprawa)...

dlatego zdecydowałam zdawać eksternistycznie.

co prawda minusy są takie, że za to się płaci i że trzeba uczyć się samemu.

a do której klasy idziesz?

dla mnie brak apetytu to nie powód do radości, tym bardziej, że już 'noramlnie' mam niedowagę.

przez to, że jem mniej, czuję się gorzej.

u mnie okres akurat nie ma na to wpływu...

ale jeśli chodzi o wkręcanie sobie schizofrenii...to przecież podobno jak się na nią cierpi, nie zdaje sobie z tego sprawy :).

więc myślenie 'mam schizofrenię, bo mam jakieś tam objawy', jest typowym dowodem na to, że tej schozfrenii nie mamy.

[ Dodano: Pon Sie 28, 2006 12:23 pm ]

ojej, ale namieszałam w tym poście

.....dla nas nerwicowców najgorsze jest chyba to (oprócz tych wszystkich dolegliwości), że wkręcamy sobie różne choroby przy których takie dolegliwości też występują i ciężko nam to wybić z głowy co potęguje nasze objawy.

z tym sie zgodzę. wkręcanie sobie i myślenie wciąż o samopoczuciu jest najgorsze. i właśnie to nazbyt intensywne myślenie powoduje, że owe wyimaginowane dolegliwości zaczynamy odczuwać naprawdę.

bierz leki według zaleceń, poza tym wiadomo, że nerwicy w tydzień nie wyleczysz, więc 'lepsze i gorsze' dni są całkowicie na miejscu.

Ehh no ja cały czas staram sobie wmówić, że to tylko MYŚLI i EMOCJE, i że one same w sobie nie są w stanie zrobić mi krzywdy.

Ale brać tabletek nadal się boję...

I sobie myślę czasem, że może ja mam jakąś schizofrenię a nie nerwicę?

U mnie różnie z tym jest. Nieraz opowiadanie o tym pomaga, a niekiedy powoduje, że znów zaczynam się czuć gorzej.

Rzecz w tym, ze to nie chodzi o ulotke. Czytalam ja wczesniej i na mnie wiekszego wrazenia informacje w niej zawarte nie zrobily.

Po prostu ja sama sobie powiedzialam "zazyjesz tabletke, cos ci sie stanie", i co gorsza, uwierzylam w to.

Nie biore drugi dzien z lęku przed czyms co moze mi sie stac, co jest calkowicie irracjonalne i niedorzeczne.

I chodzi o to, czy macie jakies sposoby na pokonanie tego irracjonalnego lęku przed czyms co moze tylko i wylacznie pomoc?

Heh, czyli to 'normalne'? Tzn. nie uważam za normalne lęku przed zażywaniem leków, ale, chodzi o to, że chyba 'normalny' objaw nerwicy?

Troszkę uspokojona jestem.

Ale zażyć nadal się boję.

Generalnie, jestem nowa na tym forum, do tej pory raczej się tu nie udzielałam, ale od wczoraj mam problem. I pomyślałam, że łatwiej będzie podzielić się z tym z osobami, które mają jakieś pojęcie na temat nerwicy lękowej.

Otóż psychiatra przepisał mi afobam (0,25 mg) + bioxetin, brałam je już jakiś czas temu i bardzo pomogły.

Dostałam je znów, w poniedziałek, z zaleceniem brania x3 afobam plus x1 bioxetin.

Brałam przez trzy dni, wszystko było w porządku, tabletki zaczęły już pomagać, jednak wczoraj po wzięciu afobamu wieczorem, zaczęłam sobie 'wmawiać', że na pewno coś mi się stanie po tej tabletce. Położyłam się do łóżka i miałam wrażenie, że umieram, że tabletka zamiast pomóc zaszkodzi.

Stopniowo uspokoiłam się i zasnęłam. Ale od wczoraj boję się zażywać jakichkolwiek tabletek. Przez co czuję się potfornie, bo te tabletki naprawdę mi pomagały.

Nie wiem co teraz zrobić, bo paradoksalnie, boję się, że coś, co ma mi pomóc, może mi zaszkodzić.

Wiem, że piszę trochę chaotycznie, jednak ciężko jest mi to wytłumaczyć.

Mam nadzieję, iż macie jakiś 'sposób' na autosugestię która podziała w tę dobrą stronę i nie będę bać się już zażywać leków?

Dodam tylko, że bez tabletek praktycznie nie jestem w stanie wyjść z domu gdzieś dalej, i że nawet nie jestem w stanie narazie dojechać do psychiatry.

Pomocy!(?)

Już nie wiem co robić.

[ Dodano: Pią Sie 25, 2006 8:53 pm ]

Przepraszam, chyba umieściłam posta w złym temacie (nie jestem jeszcze zbyt dobrze zorientowana tutaj)

lepiej nie pic chyba w ogole przy braniu lekow.

co do bioxetinu-bralam, sadze ze pomaga, choc za jego wade uwazam to, ze brakowalo mi po nim apetytu i chudlam.

nie mozna mowic ze uzaleznia kazdego, bo ja bralam przez dwa miesiace i z odstawieniem nie mialam zadnych problemow.

moze ma na to wplyw fakt, ze bralam go bardzo malo (1 tabletka na dobe). ale w takich dawkach pomogl, choc moje leki byly bardzo posuniete.