Paweł wita wszystkich! :)

Witam wszystkich!

Pozwolę sobie napisac kilka słow o mnie.Nazywał sie Paweł-mam 18 lat, chodzię do liceum i w tym roku maturę, a za tydzien studniówke :)

Podobnie jak wszyscy tutaj mam ze sobą problemy, no ale zacznę od samego początku:

Od małego byłem raczej wrażliwym dzieckiem, mam dwoje starszego rodzeństwa(brat starszy o 12 lat, siostra o 14), przez co byłem zawsze oczkiem w głowie, cała ich uwaga była skupiona na mnie, mozna by powiedziec że mialem się jak jedynaczek :) Odnoszę wrażenie, że od początku mojego życia na Ziemi roslo moje wewnętrzne ego, hodowałem w sobie małego, egoistycznego potworka, przez to, ze rodzina zwracała na mnie zbty wielką uwage...

Przez gim i podstawowkę czułem sie jako ktos lepszy od innych...

Wszystko bylo ładnie, pieknie do momentu, gdy poszedłem do liceum...tam coś we mnie pękło...zamknęłem się w sobie całkowicie, nauka nie szła mi tak jak chciałem...odsunełęm sie od ludzi, nie moglem sie z nikim dogadac.W pewnym momencie przyszła nawet poprawa samopoczucia, stałem sie bardziej towazyski, zaczelem rozmawiac z ludzmi, no ale niestety były to dosc płytkie rozmowy, nie mam moznosci wchodzic z ludzmi w głębsze więzi. Ogolnemu samopoczuciu towarzyszy lek i rozdrażnienie, zamiast koncentrowac się na ludziach, ktorzy są obecni ze mną w danej chwili, sporą czesc energii tracę na swoje wewnętrzne odczucia...

Brakuje mi konsekwencji w działaniu, nie jestem pewny tego co robie i cały czas wątpię w swoje umiejętnosci-jak pojawią się jakies przeciwnosci, ktos o mnie źle się wyrazi to podkulam ogon i uciekam...cholera jasna...czasem czuję się jakby mnie wogole nie było...

Z powodu emocji nie zdałem dwa razy egzaminu na prawo jazdy,(chociaz od egzaminatorów i od instruktorów słyszałem ze dobrze mi idzie jazda) za 3cim w pełni się zmobilizowałem i jako się udało... Po moich dwoch porazkach postanowiłem zapisac się do psychiatry, gdy juz zdałem te prawo jazdy stwierdziłem ,ze ze mną jest wszystko ok i to nie ma sensu.Ostatnio lęki się nasiliły i moj tata (ktory jest chory na depresję) zapisał mnie do lekarza psychiatry-zobaczym co z tego będzie...

W tym wszystkim staram się odnalesc własną tożsamosc, no ale róznie z tym bywa- komu jak komu, ale chorym na depresję i nerwicę nie trzeba tego tłumaczyc :)

Przepraszam za długi wywód, i witam wszystkich na forum!

Witaj Paweł

Hello chodek

Udanej zabawy studniówkowej

Pozdrawiam

Witam,

zapraszam do częstych odwiedzin.

Pozdrawiam Serdecznie,

Admin