Witam

Nazywam się Agnieszka, mam 30 lat i od 3 lat walczę z depresją.Ostatni rok był dla mnie tak dobry,że udało mi się odstawić leki ale od miesiąca mam nawrót choroby i to ze zdwojoną siłą .Nie umiem poradzić sobie z uczuciem lęku,który występuje wewnątrz mnie i nie chce opuścić ani na chwilę,pojawia on się w najdrobniejszych sytuacjach gdy usłyszę dzwięk smsa w telefonie,gdy dziecko przyjdzie do kuchni i się do mnie odezwie gdy muszę podejść do kasy i zapłacić.Doszło do tego,że przestałam jeść,przestałam spać,starałam się w dzień normalnie funkcjonować ale wczoraj po prostu pękłam i mąż znalazł mnie ryczącą jak małe dziecko i bujającą się na podłodze.Zabrał mnie dzisiaj do lekarza, dostałam diazepam i prozak a za dwa tygodnie mam sie pokazać znowu.Mimo diazepamu lęk nie ustępuje za bardzo a najgorszy jest ból serca i żołądka.Wczoraj miałam wrażenie że zwariowałam i tak byłam już tym wykończona,że prosiłam męża żeby zawiózł mnie do szpitala psychiatrycznego bo ja już dłużej nie wytrzymam i wolę dać się zamknąć i żeby mnie faszerowano lekami niż bać sie 24 godziny na dobę ale dzisiaj już staram się jakoś racjonalnie do tego podchodzić-mimo że nie jest łatwo.Cieszę się,że znalazłam to forum i Was,mam nadzieję że pomoże mi ono w przetrwaniu tych ciężkich chwil i tego całego mojego szaleństwa.Pozdrawiam tu wszystkich

Witaj, Aga. Trzymam kciuki za Twoją poprawę (zabrzmiało, jakbyś nabroiła)

samotna w tłumie, to nie jest szaleństwo dasz radę!!! Będzie dobrze

dzięki!!!chcę w to wierzyć,że będzie dobrze i jeżeli przyjdzie taki dzień w którym obudzę się bez lęku to uznam ten dzień za najszczęśliwszy w swoim życiu

samotna w tłumie, I taki dzień nadejdzie zapewniam-

Witaj samotna w tłumie,

czytanie tego forum pomogło mi, gdy wydawało mi się, że nie wyjdę z matni własnych lęków i przygnębienia. Mam nadzieję, że poczujesz wsparcie i zrozumienie od innych. Powodzenia w zmaganiach z chorobą

Witaj Aga, powodzenia w Twojej walce

Agnieszka Wita Agnieszkę nawet jesteśmy w podobnym wieku :) chętnie sobie poplotkuje z Tobą , ja też mam ciężko , też mam dziecko , i też myślałam że zwariuje a to uczucie jest najgorsze, pozdrawiam

Ja też Cię witam i pozdrawiam,

pamiętaj nie jesteś sama,wielu ludzi zmaga się z tym co Ty,

czasami może Ci się wydawać,że już nie dasz rady...

ale to minie,zaufaj mi,

to minie i znowu będzie dobrze;)