Szukając odpowiedzi trafiłam tutaj

Witam,

Na początek Dobry Wieczór Wszystkim.

Kurcze od czego zacząć? Może od tego, że po prostu szukam pomocy. Całe lata żyje w ciągłym stresie i ostatnio wszystko mi już wysiada. Obciążenia w postaci rodziny- ojciec tyran i brat alkoholik to koszmar. Teoretycznie wszystko powinno być OK mam cudownego, ale ciągle zapracowanego męża, zdrowe i kochane dziecko i pracę, która kocham, jednak moja rodzinka nie daje mi żyć. Nie wdając się w szczegóły jestem przypadkiem człowieka, który przejmuje obowiązki za wszystkich i na dodatek ma ciągłe wyrzuty sumienia, że zrobił za mało. Pomagam każdemu, jednak mi nikt nie chce pomóc. Co gorsze żyję w środowisku, gdzie nerwica i depresja nadal traktowane są jako oznaka lenistwa i fanaberia, a nie choroba.

Ostatnio już nie daję rady- ciągła gula w gardle, uczucie mrowienia dziąseł i języka, które mija tylko w nocy i wraca niedługo po przebudzeniu. chodzę z konta w kąt i nie mogę się na niczym skupić. Czuję się jakbym miała tornado w środku, które za chwilę mnie rozerwie. Oczywiście przeszłam wszelkie badania i wszystko OK. Czy ktoś miał objawy nerwicy w postaci dolegliwości w jamie ustnej konkretnie mrowienia i pieczenie z tyłu i pod językiem? Jeżeli tak proszę o radę jak z tym walczyć. Oczywiście sama się nakręciłam nowotworami i innymi paskudztwami, które jeszcze zaostrzyły problem, a nie mają w moim przypadku medycznego potwierdzenia. Czekam na kolejną wizytę u psychologa, jednak nie wiem czy to coś pomoże. Jeszcze niedawno reagowałam na bardzo silny stres palpitacją serca i uczuciem , że zaraz zemdleję, teraz serducho się uspokoiło, pozostała suchość w ustach, i te pieczenia i mrowienia. Odwiedziłam kilku stomatologów, którzy traktują mnie jak wariatkę i nie widzą problemu. Jeżeli ktoś miał podobne problemy bardzo proszę o radę, bo chyba zaczynam wariować, a co gorsza czytam te wszystkie artykuły w sieci i widzę wszystkie objawy najgorszych chorób, co powoduje u mnie okropny strach przed śmiercią- ostatnio o niczym innym nie myślę. Kurczę mam dopiero 30 lat i tyle planów i marzeń a coraz mniej sił do walki o samą siebie.

Z góry dziękuję za pomoc i pozdrawiam wszystkich na forum.

Nie wdając się w szczegóły jestem przypadkiem człowieka, który przejmuje obowiązki za wszystkich i na dodatek ma ciągłe wyrzuty sumienia, że zrobił za mało.

Więc mieszkasz z ojcem i bratem pod jednym dachem?

Oczywiście przeszłam wszelkie badania i wszystko OK. (...)widzę wszystkie objawy najgorszych chorób, co powoduje u mnie okropny strach przed śmiercią- ostatnio o niczym innym nie myślę

Udałabym się na Twoim miejscu do psychiatry. Jeśli to nerwica to dobrze by było zacząć leczenie.

dana-sol, myślę, ze te wszytkie objawy, które opisujesz są na tle nerwowym. Nie pozostaje Ci nic innego jak pójscie do psychiatry. Nie wczytuj się za bardzo w internet i nie wyszukuj sobie chorób.

W kwestii tego czy mieszkam z rodziną to nie, mieszkamy w tym samym mieście, ale to niewiele zmienia i tak czuję się za nich odpowiedzialna od czasu, kiedy zmarła moja mama, a miałam wtedy 16 lat i z marszu przejęłam wszystkie jej obowiązki. Tak minęły mi lata szkoły średniej i studiów. Po ślubie prowadziłam dwa domy, powiedziałam dość jak urodziłam synka- nie miałam już sił.

Czekam na kolejną wizytę u psychologa i oczywiście poszukam jakiegoś psychiatry.

Dziękuję za rady i pozdrawiam.

W kwestii tego czy mieszkam z rodziną to nie, mieszkamy w tym samym mieście, ale to niewiele zmienia i tak czuję się za nich odpowiedzialna od czasu, kiedy zmarła moja mama, a miałam wtedy 16 lat i z marszu przejęłam wszystkie jej obowiązki. Tak minęły mi lata szkoły średniej i studiów. Po ślubie prowadziłam dwa domy, powiedziałam dość jak urodziłam synka- nie miałam już sił.

 

Czekam na kolejną wizytę u psychologa i oczywiście poszukam jakiegoś psychiatry.

 

Dziękuję za rady i pozdrawiam.

cześć :)

czujesz się odpowiedzialna za ojca i brata, a przecież oni są dorośli :) a że pewnie się przyzwyczaili do Twojej troski o nich, to już inna bajka (i ich problem)

ale nie piszę, żeby Ci tu prawić morały, bo sama mam problem z nadmiernym skupianiem się na innych, zamiast na sobie i własnej rodzinie

uczę się na terapii, jak stawiać granice i nie czuć wyrzutów sumienia - łatwo nie jest, bo stary schemacik mocno wgrał się w moją głowę i często z automatu czuję się winna (masakra)

aaa, i miewam również objawy nerwicowe w postaci drętwienia - w moim przypadku dotyczy do twarzy, dłoni, a także brzucha.. :) na szczęście ostatnio odczuwam je rzadziej

pozdrawiam

Witam,

Mam podobnie tzn. mrowienia, drętwienia kończyn, uczucie że zaraz zemdleje( i tez inne objawy).

Możliwe ze z tego samego miasta jesteśmy. Ja jestem dopiero na etapie szukania psychologa i psychiatry.

ja mam objawy podobne do twoich , kiedy sie przestrasze , albo zdenerwuje czuje doslownie jakby mi jezyk zdebial albo sie na nim zjerzyly wlosy ktorych nie mam ,chce przelknac sline i nic z tego , sucho i serce wali jak szalone do tego

Dzięki za wsparcie, chyba trochę mi odpuściło przynajmniej wczoraj nie czułam tego okropnego mrowienia w paszczy. U mnie to tak falami, niestety czekam na wystąpienie objawów i chyba przez to je wywołuje. Sama świadomość, że nie jestem sama i w końcu nie duszę tego w sobie dużo mi daje. Dzięki

Dana widzę ( czytam) że jesteśmy podobne panikary

Oj panika to moje drugie imię, ale to pewnie skutek uboczny 6 letniej opieki nad śmiertelnie chorą babcia. Życie w ciągłej niepewności czy to już dziś będzie ten ostatni dzień potrafi osłabić człowieka. Poskładało się tego trochę i niestety widzę efekty. Ale ostatnie kilka dni jest naprawdę ok, postanowiłam sobie stawiać cele do osiągnięcia i właśnie zdobywam szczyt jednego z nich. Widzę, że pozytywne myślenie naprawdę działa cuda. boję się tylko, że najmniejszy dół znowu wepchnie mnie w nerwicową gorączkę.

Witaj!

O, panika to siostra moja rodzona ;-)

Ja trafiłam tu dzisiaj, też szukając pocieszenia i utwierdzenia w tym, że to co się ze mną dzieje nie jest objawem : zawału, wylewu, raka mózgu, stwardnienia rozsianego, paraliżu a "jedynie" nerwicą.

Wiem to od kilku ładnych lat, ale wciąż daję się jej zaskoczyć i wkręcam się różne choroby.

A im więcej o tym myślę, tym bardziej chora się czuję...

Wiem co czujesz

Masz święta rację. Ja oczywiście też wiem, że wiele z moich dolegliwości jest objawem nerwicy, a część pochodzi od problemów z kręgosłupem, które oczywiście leczę, ale pracując po kilkanaście godzin dziennie przed komputerem dają o sobie jeszcze bardziej znać np. napięcie w szyi czy drętwienie rąk. Do niedawna potrafiłam trzeźwo analizować sytuację, jednak ostatnio zbyt wiele zwaliło mi się na głowę i organizm musiał w końcu nie wytrzymać. Jesteśmy tylko ludźmi i mamy jakieś granice wytrzymałości.

Ostatnio byłam u psychologa, jednak na razie nie mam leków spróbuję jakoś walczyć przy pomocy terapii, zresztą u mnie i tak jest ogromny problem z jakimikolwiek tabletkami bo zaraz mam objawy alergii, nawet zwykły antybiotyk czy lek przeciwbólowy powodują u mnie różne sensacje i okropne samopoczucie. Przepisano mi leki ziołowe, ale i te sprawiają, że mam zawroty głowy i nudności.

Pozdrawiam