Honorackie powitanie

Cześć,

właśnie zarejestrowałam się na Forum Psychologicznym Nerwica Depresja Psychologia.

Widzę, że nie jestem jedyna. To straszne że coraz więcej z nas jest chorych... albo tylko się nam wydaje, że chorzy jesteśmy.

W związku z tym, że jestem nowa, postanowiłam się przedstawić.

Mam na imię Honorata. Mam dwadzieściakilka lat. Mieszkam sama w wielkim mieście. Zarabiam sobie na wynajem i jakieś drobne przyjemności, jak jedzenie. Uwielbiam jeść, to jedna z tych rzeczy, która mi się chyba nigdy nie znudzi . Ale jedzenie nie jest moim problemem.

Mam nerwicę. I jak sądzę hipochondrię (pan doktor powie mi o tym 14 grudnia).

Boję się ludzi. Najstraszniejsi są Ci w tramwajach, albo w metrze. Mężczyźni. Ale nie wszyscy. Ci wielcy i w dresach (bez obrazy), albo pijani, naćpani.

Jestem feministką, ale obce kobiety, co przerażające, mnie odstręczają. Póki którejś nie poznam, nie mam o niej dobrego zdania, szczególnie, jak rozpłaszcza mi twarz swoją torebką podczas podróży.

Nie jestem rasistką. Ale za to jestem podatna na wpływy. Także jak tylko usłyszę, bądź przeczytam wiadomość o zamachu terrorystycznym, dla mnie scena przenosi się na tu i teraz. Zaczynam się bać wychodzić z domu, obcokrajowców, metra, autobusu, hałasu itd.

Permanentnie boję się, że na coś umrę i to już natychmiast. Wciąż boli mnie głowa, kark, mam zapalenie dwunastnicy na tle nerwowym, ciągły stan podgorączkowy i takie paskudne drętwienie-niedrętwienie rąk (coś jak omdlewanie). Przebadano mnie we wszystkie strony i póki co nic mi nie jest. Ja to wiem, ale niestety mózg nie daje mi spokoju :/

Myślę, że nerwicę załatwiła mi moja samodzielność i nadwrażliwość.

Mam już dosyć ciągłych obaw o własne życie, życie bliskich, losy świata, armagedon. No i mam już dosyć swoich objawów psychosomatycznych na tle nerwowym. Chcę się znów cieszyć życiem i widzieć świat w innym niż szary kolor.

pozdrawiam

Honorata

Witaj Honorata :)

Zapraszam do przeglądania i dyskusji w wątkach.

Mam nadzieję, że znajdziesz tu to, czego szukasz :)

Witam. Kłaniam się nisko, aż po samo p#$$#%ko.

Ja też dziś dołączam.Cześć ,miło cię poznać.

Dzień dobry... Jestem tu zupełnie nowa... ale widzę że nie tylko ja dziś odkryłam to miejsce..... Zastanawiam się czy znalezienie tego forum to akt desperacji z mojej strony... Wołanie o pomoc.. nie wiem... Czytałam sobie tu wypowiedzi róznych osób i doszłam do wniosku że nie jestem jedyna.. z problemem. To dało mi poczucie zrozumienia i poczucia sie tu jak na kawce u przyjaciółki.. Dziękuje że jesteście.... bo daliście mi nadzieję..

Honorata, gdybyś miała ochotę poznać znerwicowanych z Wawy to zapraszam do naszego wątku post447705.html#p447705

pełne spektrum zaburzeń hihi ale nie gryziemy.

Witaj Honorata,

Fajnie, że mimo iż boisz się ludzi - wychodzisz do nich - znalazłaś się na naszym forum :) Na pewno znajdziesz tu parę interesujących Cię wątków.