Witam serdecznie i serwuję pytanie. :)

Na wstępie chciałbym się z Wami wszystkimi przywitać - to mój pierwszy post na tym forum i mam nadzieję, że będę mógł dyskutować z dojrzałymi i przyjaznymi ludźmi (a z tego co widzę tacy tu właśnie są).

Mam jednak pewien problem. Mianowicie ni jestem pewien, czy to co mnie dręczy to nerwica, a nie chcę na razie iść do lekarza, ani mówić o tym rodzinie. Niektóre z moich objawów to:

- poprawianie firanek, naczyń, książek, gdy leżą krzywo lub niesymetrycznie.

- często - np teraz, gdy siedzę przed komputerem i piszę tą wiadomość - odczuwam pewien pociąg do przysunięcia łóżka bardziej do ściany, na wypadek gdyby się przesunęło. Nie wiem jaki to ma cel, ale mam to od dziecka.

- Chowając jakąś nową książkę potrafię wyciągać ją po kilka razy i sprawdzać, czy przypadkiem nie zagiąłem rogów.

- Mam tiki nerwowe.

- Sprawdzam, czy wszystkie książki/gry/podobne przedmioty przylegają do tylnej ściany szafki itd.

- Często wydaje mi się w nocy, że ktoś stoi przy oknie, spogląda lub stara się włamać do domu.

- Dokładnie sprawdzam niektóre rzeczy, czy nie są powierzchniowo uszkodzone.

- Po rozmowie z kimś, konfrontacji itd. przez średnio 2 dni analizuję moje posunięcia i karcę się w myślach, że mogłem sprawę załatwić lepiej.

- Trzęsą mi się ręce.

Nie są to wszystkie objawy, ale większość. Boję się, że to nerwica natręctw. Wydaje mi się, że każdy ma coś podobnego do mnie - takie obawy, nawyki itd - i nie jest to aż tak poważne, by nazwać to nerwicą natręctw. Co o tym myślicie?

Witaj:)

Masz rację, że wielu zdrowych ludzi ma podobne zachowania. Ale są one nie tak silne,. że rządzą ich życiem. Więc jak to jest u Ciebie? Czy przymus wykonania tych czynności jest tak silny, że nie możesz zająć się niczym innym ? Chociaż dodając do tego tiki i trzęsące się ręce może to być lekka nerwica. Może warto zwrócić się do specjalisty , bo zapewne im lżejsza tym łatwiej będzie ją wyleczyć.

Czasem jak np. zobaczę podwiniętą firankę, to staram się zapomnieć o tym, ale coś mnie po chwili przekonuje i poprawiam to, gdyż nie mógłbym się skupić na czymś innym. Tak samo jest z tym poprawianiem łóżka.

Dodam też, że często obgryzam paznokcie, przygryzam sobie lekko palce (nie dlatego, że jestem jakimś masochistą - po prostu tak, żeby coś robić), lub strzelam intensywnie palcami - szczególnie w stresujących lub niezręcznych sytuacjach.

Najpierw chcę stwierdzić czy to nerwica i jaka. Do psychologa na razie nie chcę iść. Informacje pragnę zachować dla siebie.

Wiesz tutaj nikt Ci na 100 % diagnozy nie postawi. Tak jak napisałam, jeśli to początki to łatwo by było opanować. Nie życzę Ci , ale jeśli to nerwica i nic z tym nie zrobisz to pewnie się będzie rozwijała.

Grenth,

Jeśli te czynności, które wykonujesz przeszkadzają Tobie w codziennym życiu, pochłaniają Cię i kosztuja wiele energii, a także irytują...warto odwiedzić psychologa.

Jest tez tak,ze człowiek niepoukladany wewnętrznie rekompensuje sobie to niepoukładanie tym,że wszystko układa na zewnątrz....ale to takie powiedzenie, coś w tym jest.....

Obgryzanie paznokci to brzydki nawyk, moze być objawem nerwicowym

Grenth,

 

Jest tez tak,ze człowiek niepoukladany wewnętrznie rekompensuje sobie to niepoukładanie tym,że wszystko układa na zewnątrz....ale to takie powiedzenie, coś w tym jest.....

A to mi się podoba:)) Ponieważ jestem straszną bałaganiarą to znaczy ,że jestem w środku taka poukładana.

Ja też mam manię poprawiania..To chore.

Monika,

czynności nie wysuwają się jakoś na pierwszy plan w moim życiu, ale są dość irytujące.

A prywatnie wszystkie spotkania mam zaplanowane, robię sobie bilansy zachować, finansów itd, a także rozpatruje każdą możliwość zachowania w danej sytuacji, więc można powiedzieć, że życie mam jako tako poukładane.

Często jednak gubię się w myślach.