Nie akceptacja ojca i matki.

Postanowiłem poruszyć, myślę ważną sprawę na temat własnych rodziców.

W moim przypadku jest tak, że ja nie potrafię akceptować: ojca i matki.

Nigdy nie miałem dobrego ojca i matki.

Nie zachowywali się w porządku wobec mnie i w ogóle. Mieszkałem z nimi w dzieciństwie, ale pewnych rzeczy nie akceptuję.

Problemy z rodzicami były różne i w wielu przypadkach sami zawinili, nie postępując właściwie.

W tej chwili już z nimi nie mieszkam. Od 16 lat mieszkam sam, z dala od nich.

Naprawdę, cieszę się z tego, że uwolniłem się od nich, że mam od nich święty spokój, ponieważ to przez nich miałem: depresję, byłem bardzo nerwowy, często czułem się zagubiony, nie wiedząc, co dalej robić.

Czy w Waszym przypadku też tak było, że Wasi, rodzeni rodzice zrobili wam jakąś krzywdę? Męczyli Was w jakiś sposób? Macie duży żal do własnego ojca i matki za krzywdy, które Wam wyrządzili?

Myślę, że takich sytuacji jest teraz bardzo wiele? Wiele dzieci cierpiało i nawet cierpią już w dorosłym życiu, przez niewłaściwe postępowanie rodziców.

Jakie u Was były i może nadal są sytuacje, problemy, spowodowane przez rodziców??

ja mam nadopiekuńcza i kontrolująca matkę i ojca, który w zasadzie nie wtrącał się w wychowanie, był nieobecny. Już jako dziecko miałam wrażenie, że jestem bardziej dojrzała i odpowiedzialna w wielu kwestiach od nich, że lepiej wiem, co byłoby dobre dla dziecka, jak oni powinni postępować a czego nie powinni robić. Oczywiście pewnie urodziłam się z predyspozycjami do pewnych zaburzeń, do rozwinięcia takiej a nie innej osobowości, ale gdyby wychowywali mnie "prawidłowo" to na pewno to wszystko nie rozwinęło by się tak mocno we mnie, nie miałabym teraz takich dużych problemów sama ze sobą. A oni do tej pory nie zdają sobie sprawy z tego, jaką krzywdę mi wyrządzili takim wychowaniem, mają się za idealnych rodziców.

Do matki mam duży żal o to, że mnie skrajnie rozpieszczała, a ojca nie akceptuję w ogóle. Nie zrobił mi żadnej krzywdy, nie akceptuję go za to, jakim ogólnie jest człowiekiem (pijak, niehigieniczny, debilne poczucie humoru; ja takich ludzi nie akcpetuję) oraz za to, że mnie bardzo rozczarował kilka lat temu (było prawie 15 lat spokoju z awanturami pomiędzy rodzicami, a potem zrobił, co było dla mnie subiektywnie ogromnym szokiem). Nie akceptuję także związku rodziców, żyją w urojonej miłości do siebie, uroili sobie, że się kochają, choć tak naprawdę się nie kochają i nigdy nie kochali (nawet w momencie ślubu). Matkę do ojca chyba przyciągnął jakiś spaczony masochizm (podobno jeszcze przed ślubem ojciec bywał fizycznie agresywny wobec niej, a ona widocznie to lubiła) i jakaś "pijakofilia", (z obserwacji relacji pomiędzy nią, a ojcem mogę wywnioskować, że matka preferuje pocałunki i seks wyłącznie z pijanym mężczyzną).

ja mam nadopiekuńcza i kontrolująca matkę i ojca, który w zasadzie nie wtrącał się w wychowanie, był nieobecny. Już jako dziecko miałam wrażenie, że jestem bardziej dojrzała i odpowiedzialna w wielu kwestiach od nich, że lepiej wiem, co byłoby dobre dla dziecka, jak oni powinni postępować a czego nie powinni robić. Oczywiście pewnie urodziłam się z predyspozycjami do pewnych zaburzeń, do rozwinięcia takiej a nie innej osobowości, ale gdyby wychowywali mnie "prawidłowo" to na pewno to wszystko nie rozwinęło by się tak mocno we mnie, nie miałabym teraz takich dużych problemów sama ze sobą. A oni do tej pory nie zdają sobie sprawy z tego, jaką krzywdę mi wyrządzili takim wychowaniem, mają się za idealnych rodziców.

Współczuje Ci.

Z tym wychowaniem to jest różnie. U mnie, ojciec i matka też nie bardzo poczuwali się do wychowania. Chociaż, moja matka zawsze była i jest czysta. Od młodych lat sprzątała i lubiła porządek w domu.

No ale też nie zachowywała się w porządku. Lubiła towarzystwo znajomych, koleżanek, facetów, alkohol.

Ojciec też nie był lepszy, bo on jest pijakiem i do tego, degeneratem.

Wiem, że są to mocne słowa pod jego adresem, ale taka jest prawda. Nie podobają mi się tacy rodzice i mam do nich spory żal.

Co do wychowania, to w wielu domach jest tak, że tam nie ma dobrego wychowania, a mimo to, są ludzie którzy pochodzą z takich domów i są normalnymi ludźmi, są uczciwi, postępują właściwie.

Oczywiście, zawsze, kiedy w domach działo się źle, były różne problemy i matka i ojciec krzywdzili, to takie rzeczy się pamięta i to pozostawia jakiś ślad w psychice.

Zawsze trzeba mieć żal do takich rodziców, którzy krzywdzili, źle traktowali i przez to ich dziecko czy dzieci mają wiele problemów.

A czasem, matka i ojciec sobie z tego nie zdają sprawy, że zrobili krzywdę swoim dzieciom.

I tak być nie powinno.

Zawsze są jakieś problemy w domach, ale istotne jest to, aby umieć sobie z nimi radzić i postępować właściwie.