Grelina i leptyna- czyli hormon "głodu" i hormon "anoreksji"

Jak myślicie- czy osoby cierpiące na anoreksję mają zbyt małe stężenie greliny i zbyt duże stężenie leptyny w porównaniu ze zdrowymi ludźmi? Analogicznie- czy osoby uzależnione od jedzenia, otyłe, cierpiące na napadowe obżarstwo mają zbyt wysoki poziom greliny i zbyt mały poziom leptyny, albo ich receptory są niewrażliwe na działanie leptyny? Czy dlatego, że wysoki poziom greliny zbija serotoninę osoby cierpiące na bulimię i BED mają często współistniejącą depresję i obniżony nastrój?

Grelina – potocznie „hormon głodu”, wytwarzany głównie przez komórki żołądka, ale także przez jelito cienkie, trzustkę, jądra, łożysko i podwzgórze. Do najważniejszych zbadanych funkcji greliny należy regulacja łaknienia i równowagi energetycznej organizmu oraz stymulacja wydzielania hormonu wzrostu.

U zdrowych osób produkcja greliny jest ściśle powiązana z przyjmowaniem pokarmu. W okresach ograniczonego dostępu do pożywienia następuje uwalnianie greliny, co powoduje uczucie głodu i stymuluje poszukiwanie i przyjmowanie pożywienia. W momencie uzupełnienia niedoboru energetycznego poziom greliny spada. W związku z powyższym w przypadku anoreksji lub niedoboru pokarmu poziom greliny w organizmie podwyższa się, a w przypadku nadmiaru pokarmu (otyłości) poziom greliny utrzymuje się na niższym poziomie.

Grelina wzmacnia uczucie przyjemności związane ze smacznym jedzeniem. To właśnie dzięki działaniu tego hormonu po zjedzeniu sytego obiadu ciągle mamy ochotę na różne smakołyki, np. kaloryczny deser.

Jak wyjaśniają badacze, grelina oddziałuje na tzw. układ nagrody w mózgu. Jest on odpowiedzialny za odczuwanie przyjemności i uzależnianie się od rzeczy, które ją nam sprawiają. Dlatego jesteśmy silnie zmotywowani, by je zdobyć i łatwo zapamiętujemy jak to osiągnąć.

Uwalnianie serotoniny jest hamowane przez grelinę, nie ma ona natomiast wpływu na uwalnianie noradrenaliny. Noradrenalina pobudza przyjmowanie pokarmu poprzez wpływ na receptory α2, leptyna i IL-1β natomiast hamuje uwalnianie noradrenaliny z synaptozomów w podwzgórzu, co może częściowo tłumaczyć anorektyczne działanie leptyny.

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Grelina

http://www.pomagamynatalii.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=46:grelina-czyli-hormon-godu&catid=2:badania-nad-pws&Itemid=3

http://www.wprost.pl/ar/183257/Grelina-wrog-wszystkich-grubasow/

Leptyna – białko zbudowane z 146 aminokwasów o masie cząsteczkowej 16 kDa, wydzielane głównie przez komórki tłuszczowe (adipocyty) odgrywające rolę w regulacji pobierania pokarmu i gospodarki energetycznej organizmu.

Leptyna to hormon wytwarzany głównie w białej tkance tłuszczowej (podskórnej). Działa poprzez receptory leptynowe znajdujące się głównie w podwzgórzu. Po związaniu leptyny z receptorami w podwzgórzu, neurony przestają wytwarzać neurotransmiter - neuropeptyd Y, który jest stymulatorem apetytu. W ten sposób hormon ten zmniejsza apetyt oraz pobudza układ sympatyczny. Zaburzenia wytwarzania tego hormonu bądź niewrażliwość receptorów dla tego hormonu prowadzi często do nadwagi i otyłości. Leptyna informuje mózg o zasobach energetycznych organizmu i poziom jej we krwi jest proporcjonalny do masy tkanki tłuszczowej. Jest ona sygnałem, którego "zanik" pociąga za sobą nastawienie organizmu na przetrwanie głodu. Dlatego wtedy organizm rezygnuje z procesów energochłonnych jakimi są reprodukcja, termogeneza, wzrost organizmu itd.

Leptyna jest produktem genu Obese od angielskiego słowa obesity - otyłość (leżącego na chromosomie 7), należy do rodziny helikalnych cytokin klasy I. Wpływa na poziom LH, FSH, PRL, GH. Reguluje proces steroidogenezy w gonadach. Jej poziom jest wyższy u samic niż u samców. W fazie pęcherzykowej jej stężenie we krwi proporcjonalny do stężenia estradiolu.

Źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Leptyna

Jak myślicie- czy osoby cierpiące na anoreksję mają zbyt małe stężenie greliny i zbyt duże stężenie leptyny w porównaniu ze zdrowymi ludźmi? Analogicznie- czy osoby uzależnione od jedzenia, otyłe, cierpiące na napadowe obżarstwo mają zbyt wysoki poziom greliny i zbyt mały poziom leptyny, albo ich receptory są niewrażliwe na działanie leptyny? Czy dlatego, że wysoki poziom greliny zbija serotoninę osoby cierpiące na bulimię i BED mają często współistniejącą depresję i obniżony nastrój?

Grelina – potocznie „hormon głodu”, wytwarzany głównie przez komórki żołądka, ale także przez jelito cienkie, trzustkę, jądra, łożysko i podwzgórze. Do najważniejszych zbadanych funkcji greliny należy regulacja łaknienia i równowagi energetycznej organizmu oraz stymulacja wydzielania hormonu wzrostu.

U zdrowych osób produkcja greliny jest ściśle powiązana z przyjmowaniem pokarmu. W okresach ograniczonego dostępu do pożywienia następuje uwalnianie greliny, co powoduje uczucie głodu i stymuluje poszukiwanie i przyjmowanie pożywienia. W momencie uzupełnienia niedoboru energetycznego poziom greliny spada. W związku z powyższym w przypadku anoreksji lub niedoboru pokarmu poziom greliny w organizmie podwyższa się, a w przypadku nadmiaru pokarmu (otyłości) poziom greliny utrzymuje się na niższym poziomie.

Grelina wzmacnia uczucie przyjemności związane ze smacznym jedzeniem. To właśnie dzięki działaniu tego hormonu po zjedzeniu sytego obiadu ciągle mamy ochotę na różne smakołyki, np. kaloryczny deser.

Jak wyjaśniają badacze, grelina oddziałuje na tzw. układ nagrody w mózgu. Jest on odpowiedzialny za odczuwanie przyjemności i uzależnianie się od rzeczy, które ją nam sprawiają. Dlatego jesteśmy silnie zmotywowani, by je zdobyć i łatwo zapamiętujemy jak to osiągnąć.

Uwalnianie serotoniny jest hamowane przez grelinę, nie ma ona natomiast wpływu na uwalnianie noradrenaliny. Noradrenalina pobudza przyjmowanie pokarmu poprzez wpływ na receptory α2, leptyna i IL-1β natomiast hamuje uwalnianie noradrenaliny z synaptozomów w podwzgórzu, co może częściowo tłumaczyć anorektyczne działanie leptyny.

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Grelina

http://www.pomagamynatalii.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=46:grelina-czyli-hormon-godu&catid=2:badania-nad-pws&Itemid=3

http://www.wprost.pl/ar/183257/Grelina-wrog-wszystkich-grubasow/

Leptyna – białko zbudowane z 146 aminokwasów o masie cząsteczkowej 16 kDa, wydzielane głównie przez komórki tłuszczowe (adipocyty) odgrywające rolę w regulacji pobierania pokarmu i gospodarki energetycznej organizmu.

Leptyna to hormon wytwarzany głównie w białej tkance tłuszczowej (podskórnej). Działa poprzez receptory leptynowe znajdujące się głównie w podwzgórzu. Po związaniu leptyny z receptorami w podwzgórzu, neurony przestają wytwarzać neurotransmiter - neuropeptyd Y, który jest stymulatorem apetytu. W ten sposób hormon ten zmniejsza apetyt oraz pobudza układ sympatyczny. Zaburzenia wytwarzania tego hormonu bądź niewrażliwość receptorów dla tego hormonu prowadzi często do nadwagi i otyłości. Leptyna informuje mózg o zasobach energetycznych organizmu i poziom jej we krwi jest proporcjonalny do masy tkanki tłuszczowej. Jest ona sygnałem, którego "zanik" pociąga za sobą nastawienie organizmu na przetrwanie głodu. Dlatego wtedy organizm rezygnuje z procesów energochłonnych jakimi są reprodukcja, termogeneza, wzrost organizmu itd.

Leptyna jest produktem genu Obese od angielskiego słowa obesity - otyłość (leżącego na chromosomie 7), należy do rodziny helikalnych cytokin klasy I. Wpływa na poziom LH, FSH, PRL, GH. Reguluje proces steroidogenezy w gonadach. Jej poziom jest wyższy u samic niż u samców. W fazie pęcherzykowej jej stężenie we krwi proporcjonalny do stężenia estradiolu.

Źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Leptyna