Co to mogło być?

Jestem na początku leczenia psychiatrycznego i na terapii DDA, trafiłam do gabinetu z powodu nerwicy i lęków. W ogóle nie wzięłam pod uwagę moich "kiedysiejszych" przejść z jedzeniem, bo wszyscy tłumaczyli to dobrą przemianą materii, ale może warto wziąć każdą opcję pod uwagę.

Jak już widać po samym wstępie - jestem osobą po przejściach. Jakieś 2 lata temu miałam taki okres w życiu, że jadłam niesamowicie dużo (na zajęcia nosiłam ze sobą ok.10 kanapek+normalnie jadłam śniadania, obiady, kolacje, także słodycze). Po prostu znajomi i wykładowcy ciągle kojarzyli mnie z kanapką lub batonikiem w ręku. Co dziwne - ważyłam 47 kg przy wzroście 168. Z racji jedzenia - nie była to anoreksja. Wymiotów nie wywoływałam, czyli też nie bulimia.

Czy możliwe, że było to kompulsywne objadanie się, a niska waga spowodowana stresem?

Nie wiem, czy nie wyolbrzymiam problemu noszenia 10 kanapek na kilka godzin zajęć i jedzenia nawet w trakcie zajęć.

cu.Kinia, ile masz lat.Może to kwestia dojrzewania i po prostu tule potrzebujesz.

Być może też "zajadasz stres",ale dziwne,że nie tyjesz bo stres jeśli je się normalnie nie odchudza tylko jeśli nie ma apetytu ,albo występują biegunki.

cu.Kinia, podstawowe pytanie - czy czułaś przy tym naprawdę głód i dlatego jadłaś? czy raczej to było z przyzwyczajenia, taka psychologiczna potrzeba, jak np. u palaczy papieros, albo zajęcia się czymś, odwrócenia uwagi od sytuacji? ja na przykład jak jestem w towarzystwie, jak chodziłam na uczelnię, muszę coś załatwić, przebywać z ludźmi to baaaardzo dużo piłam/piję. tak jakbym w ten sposób dodawała sobie odwagi (kiedyś dawały mi to papierosy, ale rzuciłam palenie)

czy robiłaś to najczęściej w stanie dużych emocji bądź po nich, wstydziłaś się za to, unikałaś towarzystwa, wolałaś jeść w samotności? jeśli nie to przypuszczam, że nie było to kompulsywne objadanie się. tak jak napisała Laima być może tyle potrzebowałaś w okresie dojrzewania.

osoby, które jedzą bardzo dużo i są przy tym chude mogą mieć problemy z pasożytami jelitowymi. ale powiedz, jak to wygląda u Ciebie teraz? ile jesz i ile ważysz?

Laima, Kasiu, to prawda, w stresie raczej się nie chudnie, przeciwnie, większość osób tyje, ale jednak zdarzają się przypadki i chudnięcia, ja tak na przykład mam (abstrahując od spożywania mniejszej ilości pokarmów), moja babcia i chrzestna również (heh, to może to rodzinne )

Mam teraz 22 lata, to miało miejsce rok temu. Miałam wtedy w domu sytuację wyjątkowo ciężką (chyba najcięższą w moim życiu). Po prostu ciągle jadłam, pół godziny po śniadaniu byłam głodna. Wciskałam w siebie ciągle, przy ludziach i sama w domu. Nawet na zajęciach umiałam podjadać kanapkę spod ławki, nie mogłam bez tego wysiedzieć...

Dziękuje za odpowiedź. Dopiero teraz skojarzyłam fakty, że tak było i byłam ciekawa, co na ten temat powiedzą osoby, które wiedzą więcej ode mnie.