Wściekłość?

No dobra, to od początku.

Trochę to głupie, ale nie mam pracy, ucze się jeszcze i z kasą całkiem krucho. Ledwo co sobie kupiłem słuchawki, które ostały przez brata ukradzione i zniszczone (nie wiem jak on to robi, ale co się tknie do moich słuchawek to one nie działają już po godzinie). Niby 40 zł, ale ja nie chce wydawać kolejnych czterech dych, bo sie umówiłem, że z Warszawy pojadę do Łodzi, potem do Krakowa i jeszcze do Bydgoszczy. Na to oczywiście muszę zarobić fizycznie, nie mówiąc o tym, a mam jeszcze szkołę w której zaczynają się praktyki i njaprawdopodobniej czeka mnie 8h dziennie ciężkiej pracy fizycznej, za co oczywiście nie dostane ani grosza.

A do tego jestem pozbawiony kabaretów (bo nie słucham muzyki), bo oczywiście nie mam słuchawek. Musze sprzątać w ciszy, malować w ciszy i nawet nie mogę sb posłuchać na poprawe humoru bo nie ma na czym!

Może to ja jestem słaby, ale fakt tych błahych słuchawek mnie wyprowadziłz równowagi. Nie wiem jak nazwać ten stan. Nie chodzę cały, nie przeklinam (a z tym u mnie nie ma problemu ) a czuje w sobie coś negatywnego, czy to wściekłość czy stres, czy smutek - nie wiem. Może bardziej uczucie beznajdziejności.

Ostatnio się tak czułem jak mnie nazwano oszustem (bezpodstawnie) i ktoś kto to zrobił jeszcze jest zwykłym hipokrytą, a hipokryzji nienawidzę. Trzymało mnie to w tedy 2 dni i nie pomagało nic. Jak teraz też nie pomoże przez 2 dni to poprostu sobie rozwale weekend i pójde zapierniczać na praktykach!

Nie dam rady, mam ochotę wyjść z mojego ciała i pójść w piz*u...

Hej, rozumiem, że pytasz, jak sobie z tym stanem poradzić To brzmi jak frustracja po prostu. Masz niedomkniętą sprawę i Cię to irytuje. Najlepiej albo znaleźć rozwiązanie problemu albo zastanowić się nad tym, co Ci taka frustracja daje, jaki jest jej cel. Myślę, że rozmowa i wyznaczenie granic, żeby coś takiego się już nie powtórzyło Ci pomoże najbardziej.