Problem z uspołecznieniem

Jeśli nie jest to odpowiednie forum na taki temat to bardzo przepraszam, ale kompletnie nie wiem gdzie mógłbym o tym napisać.

Zacznijmy od początku. Za czasów podstawówki normalnie dogadywałem się z rówieśnikami, miałem kolegów itd. Przyszedł okres gimnazjum i się całkiem odmieniło.

Po prostu uważałem, że to co robią ludzie z mojej klasy jest głupie, ich rozrywki są "przyziemne" i tak dalej. I tym sposobem zamiast spotykać się z nimi poza lekcjami - siedziałem w domu. Na początku mi się to podobało, w końcu sam tak chciałem. Ale gdy nadszedł okres zakończenia gimnazjum spostrzegłem się, że zwyczajnie w świecie nie mam znajomych. Ani jednego.

Ludzie już po prostu utrwalili sobie taki obraz, że ja siedzę w domu, nie wychodzę - więc i nie mają powodu, żeby próbować mnie gdzieś wyciągnąć itd.

Już od jakiegoś czasu moje nastawienie zupełnie się zmieniło. Był taki moment, że pojechałem na koncert, właściwie do innego kraju, sam z ludźmi z internetu - powiem szczerze, że po części zrobiłem to po to, żeby jakoś otworzyć się na wyjścia, ludzi itd. No i zaczęło się. Zaznałem życia społecznego i zwyczajnie zaczęło mi się to podobać.

Chciałbym mieć teraz ludzi, z którymi pójdę na przysłowiowe piwo, zaproszę ich do siebie, oni mnie itp. Ale nie mam.

To teraz może z czym się do Was tak właściwie zwracam, oprócz tej ściany tekstu.

Otóż zwyczajnie - jak mógłbym zawrzeć jakieś nowe znajomości, ewentualnie "przypomnieć" o sobie ludziom... To jest trudniejsze niż się wydaje, bo nie jestem w stanie zagadać do ludzi, z którymi nie zamieniłem słowa przez parę lat i teraz nagle się budzę... wtedy będzie tylko "wtf? czego on ode mnie chce" brr... A pomysłu jak znaleźć nowych znajomych też za bardzo nie mam...

Jeśli chodzi o stare znajomości to proponuje portal : Nasza klasa - Myślę , że coś w rodzaju : Hej ! Co u Ciebie ? ............. Bo u mnie ............. ble ble itd itp.

Myślę , że ludzie będą zadowoleni , że akurat Ty ten , który się z nikim się nie przyjaźnił odezwał się właśnie do nich .Pomyślą sobie : "Kurde - chyba mnie trochę lubił , że akurat do mnie sie odezwał .

Ja bym tak pomyślał i czuł bym się z tym wyśmienicie .

no właśnie, kolega artinen dobrze mówi. Teraz internet stwarza fajną możliwość odezwania się do kogoś, przypomnienia o sobie znajomym. I pewnie znajdzie się jakaś okazja żeby razem gdzieś wyjść a potem to już poleci. Daj znać, Lutece jak Ci poszło :)

znam to chyba- wstyd się odezwać do kogoś na fb- mimo, że masz go w znajomych "i wiecie nagle zapada taka niezręczna cisza..."

właśnie pracuję nad odbudowywaniem znajomości ze szkoły.

możesz napisać, że w latach gdy byliście razem w klasie/szkole, miałeś problem z relacjami, nie potrafiłeś odnaleźć się w towarzystwie ale teraz stwierdziłeś że fajnie będzie dowiedzieć się co u kogo słychać. może uda się czasem spotkać. ktoś Cię oleje a inny odpisze. życie. nie przekonasz się jeśli nie spróbujesz.

mam taką myśl na temat twojego podejścia do rówieśników z tych szkolnych lat. to taka pozycja twoja lekko wygórowana. jakbyś był lepszy bo poważniejszy, ogarnięty a nie mleko pod nosem. może to obrona. bałeś się odrzucenia więc wyrobiłeś sobie myślenie że przecież wcale Ci na tych ludziach nie zależy.