Erytrofobia

Czy ktoś na nią cierpi? Czy tylko ja czerwienię się jak buraczek na uśmiechy mężczyzn, podczas rozmów zarówno z najbliższymi, jak i nieznajomymi, załatwiając coś na mieście, odpowiadając na uczelni? Jeśli są tu takie osoby, to piszcie proszę jak sobie z tym radzicie. Wiele już przeszłam w swoim życiu i czuję się naprawdę nieźle, gdyby nie ten paskudny "rak" Byłam dziś na wizycie u pani psycholog, która jednak nie mogła mnie przyjąć i znów miesiąc czekania... Poza tym nie wiem czy jest sens zawracać głowę swoim czerwienieniem się, podczas gdy inni mają trudności w wykonaniu telefonu czy wyjściu z domu. Mój problem jest błahy dla ogółu, ale dla mnie dość dotkliwy, unikam przez to ludzi w ciągu dnia - natomiast wieczorami mogę rozmawiać godzinami. Albo po alkoholu.

Tak, miałem to przez moment (może rok), "zaraziłem" się od kolegów w nowej szkole, bo nigdy wcześniej tego nie miałem. Bardzo łatwo się z erytrofobii wyleczyć jeśli zaakceptujesz to, nie wstydź się tego, nie walcz z tym, zapomnij, wtedy zniknie, to jest nawyk.

ja:(

To jest okropne ...

ja:(

Rozumiem Cie bez słów.

-- 19 kwi 2011, 18:22 --

To jest okropne ...

W połączeniu z agorafobią nie do zniesienia...

Są na to operacje. Przecina sie jakis nerw i cos tam dalej... dawno o tym czytałem i nie pamietam. Są chyba jakies skutki uboczne i generalnie głupia sprawa.

PS jak mozna sie tym zarazić?

Witojcie!! ja mam z tym tez problem:)

Nie rozumiem. Ja przez kilka lat czerwieniłam się tak, że ech... to był tak intensywny kolor czerwieni, że nie do wyobrażenia. I w ogóle mnie to nie ruszało. Czerwieniłam się i to wszystko. Myślałam sobie, że najwyżej ktoś zobaczy, że jestem zawstydzona i nic złego w tym nie widziałam. Nigdy, przenigdy nie poczułam się źle przez to. A żeby miał to być mój problem, albo tym bardziej największy problem życiowy... :) nigdy :)

-- 30 maja 2013, 10:31 --

Czerwienienie nie jest okropne. Okropna jest wasza reakcja na nie.