ironia i sarkazm

mam pytanie jacy ludzie użwają irioni i sarkazmu?

Ja i nawet nadużywam. Wink

Heh, witam w klubie

Moim zdaniem nie ma zasady na to jacy to ludzie. Praktycznie każdy, nie ma określonego typu, jak ktoś chce to go (nad)używa. Mi też się zdarza

Właśnie: 4 odpowiedzi nerwusów, potwierdzające nadużywanie ironii, sarkazmu, od siebie dodam - aluzji - co to oznacza

Że nerwusy są ok!

Neuroticus, nie nazwałabym to 'zgryźliwością' - raczej sposobem na akceptowanie siebie A Ty jak uważasz

Neuroticus, z mojej perspektywy wygląda to identycznie :)

a ja chyb ajestejm wyjatkiem nienawidze ironii i sarkazmu zwlaszcza jak jest kierowana do mojej osoby odbieram to jak atak

mimo ze smieje sie z niej i lubie ja kiedy jest stosowana zgryzliwie do innych

choc jednoczesnie rusza mnie bo odrazu mam mysl" nie czyn komus co tobie nie mile"

jaaa, Skarbie - to inna sprawa. Jeśli ktoś ze mnie 'ironizuje' czy 'sarkazuje', nie daj borze 'aluzjuje' do mnie - reaguje histerycznie. Natomiast jeśli te epitety wypływają ze mnie samej - nie ma problemu

Heh, cóż za ironia Neuroticus Zauważyłeś, że ludzie odbierają to na odwrót: jak atak na ich osoby?

Tak się z tym utarło że jak ktoś ironizuje to zwykle chce komuś dołożyć... chociaż nie zawsze tak jest ... czasem się coś tylko chce "nieco dobitniej" powiedzieć.

jaaa, Skarbie - to inna sprawa. Jeśli ktoś ze mnie 'ironizuje' czy 'sarkazuje', nie daj borze 'aluzjuje' do mnie - reaguje histerycznie. Natomiast jeśli te epitety wypływają ze mnie samej - nie ma problemu Laughing

no wlasnie u mnie identycznie

zreszta co by mowic od ironii zaczely sie moje mysli natretne w duzym stopniu

ajj musze sie na to uodpornic ale jak? sama czasem jej uzywam ale staram sie lagonie bo czasem jak cos powiem to sama sie mecze potem" jak ja moglam komus cos takiego powiedziec"

Polina cale szczescie ja bym chciala troche odporniejsza byc a tak sumienie mi mowi jak moglas

Polina jak jestes dobra w te klocki mozesz mi przygadywac zaczne sie uodporniac moze

na to liczylam

Heh, ja mam problem z wyglądem fizycznym - podobno wyglądam tak niewinnie, tak bezproblemowo - a jak otwieram usta to okazuje się, że ich zawodzę, bo mam za dużo do powiedzenia lub jestem zbyt mądra. Długo się z tym borykałam przejmując się, jak ludki mnie odbiorą - teraz mnie to rypka i po dwóch latach poniżeń, odrzuceń i niezrozumienia w otoczeniu, w którym mieszkam ma opinię szczerej i obiektywnej osoby. I to mi się podoba. jaaa - przejmowaniem się to nie droga droga do dobrego samopoczucia ze tym, jaka jesteś. Cały sęk w tym, abyś pozwoliła sobie być taką, jaka jesteś i zaakceptowała to - bo sama popatrz - czy czujesz się lepiej dostosowując się do otoczenia czy na odwrót? Czasem lepiej jest mieć mniej 'sympatyków' ale aby byli prawdziwi a z dłuższym czasem będziesz postrzegana taką, jaka jesteś i to bez żadnego 'ale'. To niestety wymaga czasu, ale wierz mi - warto

Ja jestem uzależniony od ironii i sarkazmu. Myślę, że to mój pewnego rodzaju sposób na radzenie sobie z problemami i niepowodzeniami. Wszystko staram się zamienić właśnie w żart, drwinę, przez co uchodzę raczej za luźną osobę... W głębi duszy jednak wszelkie złośliwe uwagi na swój temat znoszę bardzo ciężko i czuję się jakby ktoś wbijał mi nóż w serce... Co do Twojego pytania. Nie ma reguły. Często wynika to z poczucia humoru, niemożności powiedzenia otwarcie co się czuje lub też chęci ukrycia i zbagatelizowania swoich problemów...

mam dokładnie tak samo...

odgrażam się sarkazmem kiedy ktoś mówi o moich problemach lub po prostu czuje się zagrożona...

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 6:01 pm ]

Ja osobiście wiem, że czasem takie jedno małe słóweczko boli bardziej niż pięśc. I dobrze. Ma bolec.

dokładnie...

silly angel bo to takie sposób na radzenie sobie w społeczeństwie - wiadomo, lepiej chuchać na zimne - to tak zwana nadopiekuńczość w stosunku do siebie heh.

bethi pewnie masz racje- ale widocznie ja nie moge zaakapcetowac tego u siebie ,mowie cos i zaluje jak moglam ,ze to porażka ze bedzie ktos mysli inaczej niz ja mysle ze zostalam zle zrozumiana nie wiem jak walczyc z tym

Po prostu Kochanie - nie walcz z tym, pozwól temu płynąc - skoncentruj się lepiej na tym, jak czujesz się wyrażając siebie - najwyższy czas na to, abyś zaczęła myśleć w tych kategoriach, ponieważ wiele tracisz - przede wszystkim czas cenny w rozumieniu dania go innym na oswojenie się z Tobą taką, jaka jesteś - zrozum, że tylko i wyłącznie dlatego masz szansę zaistnieć - z powodu Twojej wyjątkowości, z którą tak walczysz ponieważ nie jest taka - hmm - szablonowa (?)

dzieki:) - wlasnie staram sie nie walczyc z wlasnymi myslami ale przez to czuje sie zle sama ze soba- jestem zla na siebie wsciekla ze znow sama siebie zawiodlam

jaaa, bzdura - Ty siebie? Niby dlaczego? Bo postąpiłaś zgodnie z sobą? Nie Skarbie, przestajaj Obie wiemy, że ta sytuacja nie ma z Tobą nic wspólnego

oj raczej ma:( zawiodlam sie ,powinnam trzymac jezyk za zebami

Siebie czy inni Ciebie

siebie - chodzi o to ze ponizylam sie przy kims mowiac cos dalam sobie policzek

A byłaś tego świadoma - wiesz, w momencie gry to mówiłaś. No i czy wynikało to z chęci bezpośredniego dowalenia sobie czy chęci upodobania się komuś (tak czy siak i tak sobie dowalasz, chodzi o to czy robisz to świadomie czy nie).