Jakieś wskazówki?

w sumie nie wiem od czego zaczac. Nazywam sie Amelia i mam 16 lat, chodze do klasy III gimnazjum w Rybniku, nie wiem jak to okreslic, ale jakos od paru lat czuje takie uczucie zmeczenia, braku motywacji (z motywacja dobrze u mnie bylo we wrzesniu przez miesiac potem znowu wszystko wygaslo). Moja sytuacja rodzinna jest dobra, rodzice sa razem, w sumie najdziwniejsza rzecz, ze kryje sie przed rodzicami z wszystkim. Nie chce z nimi rozmawiac na swoj temat bo automatycznie zaczynam plakac (co dziwne rzadko w samotnosci placze i wstydze sie plakac przy innych). Boje sie im mowic, ze gdzies wychodze, ze np. ide sie z kims spotkac. Od 2 miesiecy spotykam sie z chlopakiem starszym ode mnie o 2 lata, ktory ma zdiagnozowane zaburzenia depresyjne (nie wiem czy ma to cos do rzeczy). Czuje, ze mu musze pomoc i chce mu pomoc nawet swoim kosztem mimo, ze do osob empatycznych nie naleze. W szkole jestem raczej taka osoba, ktora ludzie kojarza, raczej jestem taka neutralna (nikt mnie nie nie lubi i nikt mnie nie lubi). W sumie nie wiem dziwnie sie czuje ostatnio, w mojej rodzine raczej jest tendencja do lekcewazenia problemow, boje sie mowic o sobie ludziom. Nienawidze z kims rozmawiac, boje sie np. boje sie jezdzic busem do mojego chlopaka bo w lipcu 2014 nakrzyczal na mnie kierowca o jakas glupote. Mam tendencje do rozpatrywania przeszlosci. Chcialabym komus powiedziec o tym jak sie czuje, ale boje sie reakcji, rownie dobrze moglabym udac sie do psychologa szkolnego, ale boje sie. Nigdy nie wykazywalam tendencji do jakiegos nadmiernego okazywania emocji, wrecz mialam czasem takie okresy, ze np. nikt mnie nei dotknal chociazby przypadkowo przez jakis miesiac-poltorej i jak potem odczuwalam dotyk to wrecz mialam dreszcze. Zawsze po szkole (wracam kolo 16) siadam w swoim pokoju i zazwyczaj leze i nic nie robie do 22. Boje sie, ze zobacze ludzi ktorych znam i bede musiala z nimi rozmawiac, zawsze ignoruje i udaje ze nie widzialam jak spotkam kogos znajomego. Jedyna osoba przy ktorej czuje sie swobodnie to moj chlopak, ale boje sie, ze sie rozstaniemy. Rozwiazywalam duzo testow w internecie np. test depresji w skali hamiltona czy jakos tak, zawsze mi wychodzily dosyc wysokie wyniki. Jestem bardzo nieufna, ze jak komus cos powiem to wygada to, w sumie nie wiem dziwnie sie czuje bardzo. Ostatnio mam po nocach tez takie dziwne ataki paniki, ze zaczynam glosno dyszec i plakac i trzesa mi sie rece. Zauwazylam tez u siebie, ze jak bylam jakis miesiac temu na jakiejs konwencji czy czyms takim i byla praca w grupach z osobami ktore nie znam to jak mi podano kartke zaczely mi sie strasznie trzasc rece i czulam sie bardzo zle i nieswojo. Prosze o jakas pomoc, nie wiem co robic. Wiem, ze jestem osoba mloda, ale taki stan czuje juz od jakichs 2 lat.