depresja na emigracji

Jak w temacie, pytanie skierowane do osób mieszkających za granicą lub tych, którzy powrócili do kraju. Jak się tam czujecie bądz czuliście? Jeśli chodzi o moją sytuację, w moim przypadku nie pomogą leki, potrzebna mi psychoterapia. Nie chcę zaczynać leczenia tutaj i przerywać w połowie, ponieważ postawiłem, że za kilka miesięcy wracam do Polski. Nie mogę się w Anglii odnaleźć. Przyjemnie się ją zwiedza i się po niej porusza, ale mieszka się tutaj ciężko.

ale mieszka się tutaj ciężko.

zapytam z ciekawości , co jest tam najcięższego?

dla mnie - poczucie samotności

Witaj , pisales juz kiedys tutaj? ja tez tesknie..ale co pozostalo?

Tak, pisałem tutaj przed 2 miesiącami. Ale po ostatniej wizycie w Polsce, która miała miejsce kilka dni temu stwierdziłem, że wracam. Dzięki temu łatwiej będzie mi tutaj wytrzymać i może dzięki temu uda mi się odłożyć więcej pieniędzy, które powinny wystarczyć na conajmniej 2 lata.

mattb, Wiec w kraju brak pracy..itp, zmusil Cie do powrotu?

Nie zmusił mnie brak pracy, tylko stan psychiczny niepozwalający mi tutaj już dłużej siedzieć. Pieniędzy starczy na 2 lata jeśli w ogóle nie będę przez ten okres pracować. Nie zamierzam siedzieć ciągle na bezrobociu tylko zamieszkać w Warszawie lub Gdańsku i tam poszukać pracy w księgowości, w międzyczasie chciałbym zacząć 2letnie studia magisterskie.

mattb, Lecz obecnie Jestes w Anglii? i wracasz do Polski tak?

Tak, siedzę w Anglii ale powrót planuje na wrzesień, bo w październiku zaczyna się rok akademicki. Żebym się przypadkiem nie rozmyślił, powiesiłem kartkę nad biurkiem która codziennie mi o tym przypomina.

mattb, Pewnie , jezeli tak bardzo czujesz sie samotny trzeba wracac..

-- 08 gru 2013, 22:09 --

Jak czules sie w Polsce?

Anglia dała mi pracę, pieniądze, nauczyłem się tutaj życia ale nic poza tym. W Polsce podczas ostatniego urlopu czułem się dobrze, lecz przed wyjazdem do Anglii nie widziałem tam dla siebie perspektyw i chciałem spróbować czegoś nowego. Nie żałuję że tutaj przyjechałem. Serce nakazuje jednak wracać bo być może tam będę bardziej szczęśliwy i nie będę tak często myśleć o śmierci.

mattb, Wiesz moze..szkoda , ze nie napewno , gdyz zameczysz sie , mozesz zalowac pozniej , zastanow sie i przemysl wszystkie za i przeciw,,ja tak robie.

-- 09 gru 2013, 10:53 --

Ciezka jest walka po miedzy sercem a umyslem..

mattb, wyemigrowałeś sam? Leczyłeś się wcześniej w kraju? Czy depresja pojawiła się dopiero w Anglii?

Jeśli chodzi o Twoje pytanie, to ja za granicą się czuję b. dobrze. Nie jest idealnie, jeśli chodzi o moje samopoczucie-ale i tak jest ogromna różnica-jak się czułam w Polsce, a jak tu.

Moja sytuacja jest inna-wyjechałam wspólnie z partnerem-mam więc kogoś bliskiego obok, a to jednak duuuże ułatwienie. Leczyłam się w Polsce już od kilku lat (leki+terapia), póki co, raz na kilka miesięcy odwiedzam mojego lekarza w kraju i dojrzewam do decyzji, żeby przenieść całe leczenie tu.

Nie leczyłem się wcześniej w Polsce. Dopiero poraz pierwszy odwiedziłem psychiatrę 2 tygodnie temu. Przepisał mi leki w celu zredukowania lęków. Wcześniej wmawialem sobie,że nie mam żadnej depresji, że to tylko kilkudniowe pogorszenie nastroju. W Anglii poczucie smutku, beznadziejności i braku chęci do życia towarzyszyły mi bardzo często. Dodatkowo muszę podnieść swoją niską samoocenę bo zeswiruje.

Wyemigrowałem sam, jestem sam i całe życie jestem sam...

Witaj,

osobiście nie byłam w Twojej sytuacji. Jednak odczułam to równie mocno, bo mój był chłopak wyjechał do Niemiec do pracy. Na początku sobie radził, ale potem bardzo się zmienił. Nic go nie cieszyło, ciągle spał itp. Również skarżył się na samotność.Po czasie z bardzo wesołego i optymistycznego chłopaka stał się sfrustrowanym, zamkniętym w sobie samotnikiem. Wycofał się na tyle, że już nie mogłam do niego dotrzeć.

Współczuję Ci, ja żyjąc na "starych śmieciach", wśród rodziny i przyjaciół z dawnych lat czuję bardzo samotna, a co dopiero w nowym miejscu, w innym kraju. Ale dobrze, że działasz w tym kierunku by walczyć - bo najpierw trzeba zacząć od samorefleksji i stwierdzeniu że to nie tylko chandra, a coś poważniejszego.