Depresja, strach przed życiem

Witam. Mam na imię Aneta. Od jakiegoś czasu strasznie męczy mnie moja psychika. Nie potrafię normalnie funkcjonować. Ciągle chce mi się płakać, nie mam siły na nic. Nachodzą mnie dość często myśli samobójcze. Czuję, że tak totalnie do niczego się nie nadaję, nic nie potrafię zrobić. Nawet już wśród ludzi nie umiem normalnie się zachowywać. Mam wrażenie, że wszyscy się na mnie ciągle gapią, obgadują za plecami i mają mnie za jakąś dziwną.. zresztą pewnie taka i jestem. Strasznie źle się ze sobą czuję. Wszystko mnie tak przytłacza i boli. Mam jeden wielki mętlik w głowie, nie potrafię nawet poukładać myśli do kupy. Tnę się od dłuższego czasu. Może nie powinnam, ale to chyba jedyna rzecz która mi sprawia jakąś przyjemność teraz. Jakiś czas temu prosiłam mamę, żeby zapisała mnie do psychologa. Prosiłam bardzo dobitnie, a dużo mnie to kosztowało, bo nie umiem z nią rozmawiać o uczuciach, ale przełamałam się wtedy. Tylko nic dobrego z tego nie wyszło. Miałam potem awantury w domu, że ludzie nie takie mają problemy jak ja i że jestem egoistką, tylko o sobie myślę. Nie mam odwagi z nią rozmawiać już na takie tematy, nie chcę. Chciałabym wreszcie poczuć się tylko normalnie. Przestać czuć się odrzucona przez wszystkich i samotna. Na prawdę mam wrażenie, że nikt mnie nie lubi. Męczy mnie przebywanie z ludźmi, bo cały czas się kontroluję, żeby nie zrobić z siebie idiotki czy coś.

Właściwie to nie wiem też po co tutaj piszę. Szukam jakiegoś ratunku, ale pewnie go tutaj nie znajdę. Problem tkwi we mnie i chyba nikt nie może pomóc mi go rozwiązać.

Jest tu sporo osob z podobnym problemem:) Nie jestes sama:) Powinnas sie jednak wybrac do psychologa lub lekarza po diagnoze. Uszy do gory!

aneta112, przypuszczam że jesteś niepełnoletnia - możesz sama iść do pedagoga szkolnego bądź do poradnii psychologiczno- pedagogicznej, która jest w Twoim rejonie. Tam się Toba zaopiekują napewno i nie zostawią Cię samą z problemem. Powodzenia