czy to depresja? co z tym zrobić?

od jakiegoś miesiąca 'straciłem chęć do życia'.

w zasadzie nie wiem co mi jest bo nie mam na co się skarżyć - mam fajną żonę, spodziewamy się dziecka, zaczynamy budowę domu na razie bez kredytu. praca mnie drażni, ktoś mnie o coś prosi - zawsze mu coś nafąkam aż mi później głupio. czuje jakieś takie wewnętrzne wypalenie i mózg jakbym miał zamknięty w skorupie. pomagam sobie alkoholem i na krótką metę pomaga (oskorupienie 'wyłącza się' na ten czas), wiem że to jest zgubne na dłuższą metę. Bardzo mnie denerwuje że ktoś o coś wiecznie mnie prosi (właściwie do szału mnie to doprowadza). Najchętniej wyjechałbym na jakąś Alaskę i mieszkał w chacie w lesie żeby tylko nie mieć do czynienia z ludźmi. Kiedyś miałem problemy z nerwicą i myśli samobójcze jeszcze w szkole średniej (z 15 lat temu), z czasem przeszło (tłumaczyłem sobie że problemy wieku dojrzewania). Nie wiem co robić a nie chcę robić przed rodziną z siebie wariata. Doradźcie coś.

A długo ten stan trwa?

Może jestes przemeczony po prostu i jakis urlopik by sie przydal..

Tydzien nad jeziorkiem w ciszy....

gdzieś z miesiąc...

z tym wyjazdem też tak myślałem, wyłączyć komórkę, zabrać żonę i mieć w nosie cały świat...

pikor, spokojnie, jest wiosna - przesilenie, Ty masz dużo na głowie, praca, nowy dom, dzidziuś w drodze, martwisz się o żonę i o całą resztę - nie wmawiaj sobie narazie żadnej depresji, jak dla mnie masz stan obniżonego nastroju spowodowany zwykłym przemęczeniem i natłokiem spraw.

Pierwsze co zrób to usiądź i spokojnie pomyśł z czego mógłbyś zrezygnować w tygodniu - żeby mieć chwilę tylko dla siebie ( i żony), żebyś mógł zrobić coś co sprawia ci przyjemność, zbliżają się wakacje - zrób tak jak piszesz, zero komórki, laptopa, pracy - tylko wy i święty spokój.

praca mnie drażni, ktoś mnie o coś prosi - zawsze mu coś nafąkam aż mi później głupio.

Bardzo mnie denerwuje że ktoś o coś wiecznie mnie prosi (właściwie do szału mnie to doprowadza). Najchętniej wyjechałbym na jakąś Alaskę i mieszkał w chacie w lesie żeby tylko nie mieć do czynienia z ludźmi.

 

 

Zawsze reagowałem podobnie w stosunku do innych, gdy byłem w depresji. Ogarniało mnie zniesmaczenie, kiedy widziałem, że ktoś się śmieje, podczas gdy ja nie mam chęci do życia. Najbardziej natomiast nie cierpiałem sytuacji, w których jakiś mój znajomy zamartwiał się swoimi "małymi pierdołami".

Również w okresie depresji zawsze ze wszystkimi się kłóciłem, docinałem komu się dało i robiłem rzeczy, których potem bardzo żałowałem.

Inni Ci poradzili, co robić, a ja popatrzyłem na to od strony "to jednak może być depresja". W końcu musi być jakiś pluralizm

1. Przestań chlać

2. Przestań się tak przejmować tymi ludźmi w pracy.. niech se gadają

3. Przestań nawet zaczynać wmawiać sobie deprechę

 

Co zrobić?

W następny weekend pojechać gdzieś.. na jakąś wycieczkę.. zrobić piknik.. pójść do kina z żonką..

Na pewno wygospodarować sobie trochę czasu dla siebie.. tego co lubisz robić.

Najbardziej polecałabym uprawianie sportu Ja jak miewam okres, w którym rozszarpałabym wszystkich i wszystko to lubię sobie dać wycisk - pomaga. Potem człowiek czuje się cudownie wykończony