Pesymistycznie...

[whisper]

Wiem, wiem. Zresztą ja nie chcę żeby ktoś kierował moim życiem, ale jednocześnie sama nie potrafie nim pokierować odpowiednio...
Będę się starać... A co do bilansu - to jest bardzo dobry pomysł, zrobie takie cuś.

[nietoperzyca24]

ja rowniez biore leki. niby po nich czuje sie lepiej, objawy nie sa tak uciazliwe ale..
ale w srodku jest coraz gorzej
czuje ze sobie nie radze, ale nie wiem co zrobic by bylo lepiej
nic juz mnie nie cieszy, nic nie interesuje, nie mam nawet siły ani ochoty zajmowac sie dzieckiem

[mała defetystka]

ciesze się, że podoba Ci się pomysł bilansu - mi on pomaga :)
Po czym poznasz, że kierujesz swoim życiem odpowiednioSkąd będziesz wiedziała że to jest już to "odpowiednie" kierowanie sobą?

Witaj nietoperzyco
bierzesz leki i one pomagają, ale ciagle coś nie gra
Napisz prosze jak to jest być Tobą, która (wedle Ciebie) sobie nie radzi?
Gdzie leży Twój problem?

Trzymać mi się dziewczyny:*

[whisper]

Hej mała defetystka :)
Nie pisałam przez pewnien czas, bo miałam mega doła, ale na szczęście jest lepiej... narazie...
Rozumiem, że Ty robisz bilans zapisując sobie przypuszczalne zyski i straty, tak?
Kiedy zaczne odpowiednio kierować sobą powinnam być z siebie zadowolona, bo teraz nie jestem i niewiele robię żeby to zienić :/
:*

[Magdalenka81]

Hej potrzebuje kogos kto by mi doradzil.Jestem chora ale nie jestem na zadnych lekach,moje ataki sa bardzo uciazliwe ale mysle ze daje jeszcze rade,problem w tym ze chyba wpadam w coraz to wieksza depresje,z kazdym dniem jest gorzej,czy powinnam zaczac cos brac???

[whisper]

Hej Magdalenka81, a chodzisz do psychologa albo terapeuty? Czy narazie całkowicie sama sobie radzisz? Myślę, że powinnaś się jakoś wspomóc, sama piszesz, że ataki są uciązliwe, a depresja sama się nie wyleczy. Warto, więc pójść do psychiatry, nie trzba żadnych skierowań ani niczego

[mała defetystka]

Magdalenko, myślę że whisper ma racje
warto wybrać się do psychiatry (oni zazwyczaj nie gryzą)
Jeśli masz ochotę i potrzebę to możemy tutaj razem pozastanawiać się nad Twoimi problemami
ale specjalista mogłby tu pewnie bardziej profesjonalnej pomocy udzielić.

Whisper wybacz i Ty, że tak długo mnie nie było.
ja też doła zaliczyłam, zresztą sesja się zbliża trza się uczyć
wiesz myślę, że to może być dobra pora na decyzję ---
"tak bede pracować na zmiany" abo "nie nie będę pracować na zmiany"
wiesz jakaąkolwiek decyzje podejmiesz to warto, żeby ona była świadoma
co może dać Ci taka praca nad tym? a co porzucenie takiej pracy?

Pozdrawiam

[Magdalenka81]

whisper i mala defetystka dzieki za porade,jeszcze nigdy nie bylm u psychiary czy psychologa ale postanowilam ze sie wybiore do lekarza ogolnego i zapytam jak to wyglada bo mieszkam w anglii,mala defetystka dziekuje za mozliwosc wyzalenia sie,ja wiem dlaczego mam ta chorobe ja nie wiem czy zdolam to wyleczyc.

[mała defetystka]

wiesz może się nie udać - ale może też się udać
nigdy się nie dowiesz jeśli nie spróbujesz
skoro jest tak źle to może warto podjąć ryzyko leczenia, bo co możesz stracić? a pomyśl ile możesz zyskać
Psychiatra chyba był by najlepszym rozwiązaniem ale cokolwek postanowisz będzie dobrze
trzymam za Ciebie kciuki :)

[whisper]

Hej dziewczyny,

mała defetystka co studiujesz jeśli można spytać? :)
Myślę, że ta decyzja powinna zostać już podjęta, ale ja jak to ja lubię mieć otwartą drogę powrotną "jakby coś nie wyszło" i trudno jest mi się stanowczo wypowiadać, np. bardzo często używam słów: chyba, wydaje mi się, odnoszę wrażenie, myślę, a bardzo rzadko: wiem, jestem pewna, chcę. Taka asekuracja. Jednak wydaje mi się (widzisz!), że będę starać się pracować na zmiany, jutro jadę odebrać mój identyfikator potrzebny przy pracy wolontariuszki w schronisku dla zwierząt. Od wczoraj też zaczęłam rozglądać się za jakąś pracą... Chyba nie jest ze mną tak źle... Co do decyzji to napewno spowoduje ona, że zacznę odczuwać, że to ja steruję moim życiem (znów wracamy do tego tematu),a jeśli bym się nie zdecydowała to poddam się losowi.

Magdalenka81 uświadomienie sobie choroby to już duży krok do tego, aby ją wyleczyć, więc życzę Ci powodzenia

[mała defetystka]

Tak naprawdę często zostaje nam jakaś droga odwrotu - jrej świadomość daje nam poczucie bezpieczeństwa
myślę soie, że dobrze takowe mieć
ale czy Ty aby jesteś zadowolona z tego jak biegnie Twoje życie?
zawsze będziesz mogła wrócić do stanu takiego jak teraz
ale może warto coś zrobić?
czekam na Twoją decyzję - to ważna sprawa

co najgorszego mogłoby się stać gdybyś zamiast "wydaje mi się" powiedziała "wiem, że" ALbo "jeste,m pewna" ?

Trzymam kciuki za prace w schronisku
Całuski

[whisper]

Masz rację, zawsze można uciec i schować się do swojej skorupki.
Napewno nie do końca albo wcale zadowolona nie jestem , zabawne - jest źle, ale ja boję się coś zmieniać... ;/ Jest tak, bo wiem, że nigdy nie będzie idealnie (ech... perfekcjonizm ). Czy ja przypadkiem nie wymyślam sobie problemów?
A decyzja już zapadła mimo, iż ja sama nie byłam jej do końca świadoma. Będę pracować na zmiany i już staram się to robić, jeszcze w tym tyg. mam rozmowę o pracę :) zobaczymy co z tego wyniknie...

co najgorszego mogłoby się stać gdybyś zamiast "wydaje mi się" powiedziała "wiem, że" ALbo "jeste,m pewna" ?

Musiałabym wziąć odpowiedzialność za własne słowa... I potem tłumaczyć się jakby jednak nie było tak jak myślę, poza tym nie chcę zawodzić innych.

Dzięki :*
Buziak

[mała defetystka]

wiesz whisper tak to już jest, że jedna Twoja część chce zmian
a druga po prostu się ich boi i dużo zrobi żeby Cię znaiechęcić do zmian
--- to zupełnie normalne, wielu ludzi też tak ma

a czy gdy nie jesteś pewna tego co mówisz to nie odpowiadasz za swoje słowa?
ja mjyślę, że także jesteś za nie odpowiedzialna.
a gdyby tam mówić "moim zdaniem" - wtedy zaznaczasz, że to Twoje zdanie a nie obiektywna opinia
co o tym sądzisz?

[mała defetystka]

btw ja sądzę, że to jednak była TWOJA decyzja i to ŚWIADOMA
bo czy ktoś cię zaciągnął szukać pracy, zmusił?